Walafrid Strabo, Visio Wettini, X. [Wettimus quae viderat refert et scribi iubet. Varii scriptores visionum Wettini.]
1 | Haec et plura videns numerum quae pene recusant, |
2 | Quae festina manus currens intacta reliquit. |
3 | Experrectus item, iam caeca silentia noctis |
4 | Nuntius excussit lucis resonando per aedes, |
5 | Fratribus accitis, quos pernoctasse videbat |
6 | Excubiis secum, trepidans multoque timore |
7 | Permotus, cecinit narrans ex ordine visum |
8 | Secretumque latens avidas effudit in aures, |
9 | Poscit et ut veniens sermones protinus ipsos |
10 | Abbas excipere, et scripto mandare iuberet. |
11 | Talibus astantes compescunt verba loquentis; |
12 | Nunc solito fratres meditantur in ordine noctis, |
13 | Incumbuntque preci, nunc claustra silere necesse est; |
14 | Non audemus enim nos haec turbare, vel illi. |
15 | Vos, ait, interea molli depingite cera, |
16 | Ut fulgente die citius manifesta patescant, |
17 | Ne lingua torpente palam depromere visa |
18 | Non possim, quae tam grandi sub mole minarum |
19 | Sunt iniuncta mihi, manifesta voce canenda |
20 | Et cunctis liquido citius dicenda boatu. |
21 | Ut timeam si forte tacens dimisero quidquam, |
22 | Me veniam nec habere, gravi stringente reatu. |
23 | Ultima virgineae turbae intercessio memet |
24 | Liquit in ancipiti positum; nam nescio qualem |
25 | Implorasse Deo vitam praestante putemus, |
26 | Utrum perpetuam, vel temporis huius amaram. |
27 | Si mihi defuerint praesenti commoda vitae, |
28 | Ecce procul dubio, mortem cras corpus habebit. |
29 | Dux meus haec dixit, cuius mihi sponsio certa est. |
30 | His igitur verbis fratres hortatus eosdem, |
31 | Expediens iterum iam dicta retexere coepit. |
32 | Illi continuo tabulae impressere liquenti. |
33 | Laudibus interea Domini iam rite peractis, |
34 | Abbas adveniens aliis comitantibus intrat; |
35 | Nam solitus compellit amor refovere iacentem, |
36 | Assistunt propius, secretum infirmus adoptat. |
37 | Discedunt reliqui, remanent ibi quinque sedentes, |
38 | Primus erat Hetto, Erbaldus fuit inde secundus, |
39 | De quibus in primis modicas conteximus odas, |
40 | Tertius ipse tacens sapiente corde magister, |
41 | Quartus erat senior, multis provectus in annis. |
42 | Theganmar Domini famulus, cui longa senectus, |
43 | Contulit aeterno venerandos munere canos, |
44 | Grandis honor capitis, maior sapientia mentis, |
45 | Confessor fratrum, gnarus conferre medelam, |
46 | Moribus antiquos sequitur sine crimine patres. |
47 | Quintus adest Tatto, cui gratia magna benigno |
48 | Contulit eximios vitae perducere mores, |
49 | Nempe palatinas puer est translatus ad aulas, |
50 | Sed Christi fervore calens, mercede sodales |
51 | Servitii gaudere suos dimisit, et istud |
52 | Coenobium ingrediens, monachum se lege ligavit, |
53 | Hoc recolens, quod prima inibi documenta recepit, |
54 | Est hodieque probus, felix, spectabilis, aptus. |
55 | Gaudeo quod tali mereor parere magistro, |
56 | Cuius ob auxilium praesens me continet aetas. |
57 | His etenim quinis visa atque audita patenter |
58 | In verbis scriptoque simul quod nocte notavit |
59 | Veloci currente manu, narrando resignat. |
60 | Et surgens prostratus humi, commissa remitti |
61 | Poscit, et orantes Dominum placare tonantem. |
62 | Commendans arcana Dei, si morte fuisset |
63 | Raptus, ut in lucem verbo scriptoque tulissent, |
64 | Sin alias, prodenda sibi dimittere poscens. |
65 | Namque cupit patulis totum famare per orbem |
66 | Faucibus, et cunctas hominum vulgare per aures. |
67 | Denique vita manens, si corpore staret in isto, |
68 | Ulterius voluit strictam perducere vitam, |
69 | Ut potaret aquam, mergentia pocula nunquam; |
70 | Pluribus adiectis quae nunc exponere longum est. |
71 | Inspiciunt vultus, nec pallida forma videtur; |
72 | Non macies foedat, nec membra dolore rigescunt. |
73 | Attrectant venas, vivo quae sanguine gaudent, |
74 | Nec signum lethale vident mortisve periclum. |
75 | Fidentesque animo, vitae compendia spondent |
76 | Praesentis, mortemque procul discedere dicunt. |
77 | Ille quibus responsa dedit, quae protulit ante, |
78 | Crastina namque dies animam de corpore pellet. |
79 | Taliter ergo diem frater consumpserat illam, |
80 | Instantemque rotam noctis dieique sequentis, |
81 | Exponendo metum gravida de carne recessus; |
82 | Suspirans gemitusque imo de pectore fundens, |
83 | Fratribus et cunctis sese committere certans, |
84 | Ad multosque breves rogitans direxit amicos, |
85 | Ut sanctis precibus veniam implorare studerent. |
86 | Has ego conscripsi manibus quibus ista notavi. |
87 | Denique cum primum radios produxerat aura, |
88 | Me vocitare iubet, residensque infigere cerae |
89 | Praecipit, atque breves bis quinas dictat, eisdem |
90 | Sensibus adnectens, quas hic signare studemus, |
91 | Ut perfecta fides cunctis lucescere possit, |
92 | Nempe decem fuerant, quarum conscriptio talis: |
93 | Venerabillimo in Christo Patri ill. Wettinus iam devotus vester aeternam in Domino salutem. Scripsi vobis in mortis periculo, et quia iuventus adhuc floruit, de alio aeculo meam infirmitatem consolare dignemini, ut huius corruptionis mole deposita, ibi quoque gravitate poenarum non constringar: si ad usque centum missas centumque Psalteria pervenerit oratio, erit merces certa. Vale, quem iam non mereor videre. |
94 | Hunc finemque Brevis iussit firmare per omnes, |
95 | Quod dum commutans aliter conscribere vellem, |
96 | Dixit ut haud dubiis possem sic dicere verbis: |
97 | Nescius hoc scripsi, penitusque stupore movebar, |
98 | Quippe diem totum soli transegimus illum. |
99 | Nunc legimus, nunc membra iuvat componere lecto, |
100 | Me sopor oppressit, vigilem non contigit illum. |
101 | Orat in excubitu, surgit graditurque valenter, |
102 | Vesper adit, tandemque mihi est sic ore locutus: |
103 | Vade, puer, corpusque cibo relevare memento, |
104 | Proque labore tuo grates digneris habere. |
105 | Discessi, noctemque minans sol vergit in aequor. |
106 | Iamque poli pingunt fulgentia sidera centrum, |
107 | Adveniunt fratres, sistuntque in domate multi. |
108 | En, ait, incumbit metam finire supremam |
109 | Carnis in exsilio, terram terraeque recondi |
110 | Omnimodis petimus, sacras protendite palmas, |
111 | Instantesque preci, nostrum defendite finem. |
112 | Res invisa quidem! psalmos prior omnibus ille |
113 | Antiphonasque, velut quidam praecentor, adorsus |
114 | Principium cuiusque suo depromit ab ore. |
115 | Finitis igitur concentibus, ille parumper |
116 | Respirat pavidus, fratresque ad strata recurrunt, |
117 | Surgit et huc illucque viam deflectere tentat, |
118 | Aestuat, agnoscens velox quod transitus instet, |
119 | Decidit in lectum Christi mysteria sumens, |
120 | Clausit et extremam vitae mutabilis horam. |
121 | En venerande Pater, calcem compulsus adivi |
122 | Cuius principium horror adire fuit. |
123 | Non ignoro quidem vitiis sordere camoenam: |
124 | Extortos apices protege si valeas. |
125 | Ales enim quaecunque suas praecurrere pennas |
126 | Cogitur, ex superis corruit ima petens. |
127 | Nil prodesse scio, tamen est parere necesse. |
128 | Hoc potuit Dominus quam sacra thura cupit. |
129 | Vestra sequens humilis famulus mandata peregi |
130 | Aetate et sensu impar ad istud opus. |
131 | Ne reputes non posse meum, sed velle videto, |
132 | Atque bono vigeas longa per aeva statu. |
133 | Amen. |