Walafrid Strabo, Hortulus, VII ABSYNTHIUM.
| 1 | Proximus absynthi frutices locus erigit acris, |
| 2 | Herbarum matrem simulantes vimine lento. |
| 3 | In foliis color est alius, ramisque odor alter |
| 4 | Puberibus, longeque saporis amarior haustus. |
| 5 | Ferventem domuisse sitim, depellere febres |
| 6 | Hoc solet auxilium clara virtute probatum. |
| 7 | Si tibi praeterea caput acri forte dolore |
| 8 | Pulsetur subito, vel si vertigo fatiget, |
| 9 | Huius opem rimare, coquens frondentis amaram |
| 10 | Absynthi silvam, tum iura lebete capaci |
| 11 | Effunde, et capitis perfunde cacumina summi. |
| 12 | Quo postquam ablueris graciles humore capillos, |
| 13 | Devinctas frondes superimposuisse memento. |
| 14 | Tum mollis fotos constringat fascia crines, |
| 15 | Et post non multas elapsi temporis horas |
| 16 | Hoc inter reliquas eius mirabere vires. |