Walafrid Strabo, Hortulus, VI PEPONES.
| 1 | Hoc simul in spatio, campo quo figitur imis |
| 2 | Haec tam laeta seges, vili quam carmine pinxi, |
| 3 | Visitur alterius vitis genus acre, per aequor |
| 4 | Serpere pulvereum, et fructus nutrire rotundos |
| 5 | Pomorum. Haec species terrae super arida vulgo |
| 6 | Tecta iacens, crementa capit pulcherrima, donec |
| 7 | Solibus aestivis flavos intincta colores |
| 8 | Messoris calathos matura fruge replerit. |
| 9 | Tum videas aliis oblongo stemmate ventrem |
| 10 | Demissum, nucis aut ovi versatilis instar: |
| 11 | Vel qualis manibus quondam suspensa supinis |
| 12 | Lucet, agens circum lomenti bulla salivam |
| 13 | Ante recens maceratur aquis quam spuma refusis, |
| 14 | Dum lentescit adhuc digitis luctantibus, et se |
| 15 | Alternis vicibus, studioque fricantibus uno |
| 16 | Inter utramque manum, parvo fit parvus hiatu |
| 17 | Exitus: huc stricto lenis meat ore Noti vis, |
| 18 | Distenditque cavum vitrea sub imagine pondus, |
| 19 | Et centrum medio confingit labile fundo, |
| 20 | Undique conveniat cameri quo inflexio tecti. |
| 21 | Ergo calybs huius penetrat dum viscera pomi, |
| 22 | Elicit humoris largos cum semine rivos |
| 23 | Multiplici: tum deinde cavum per plurima tergus |
| 24 | Frusta manu spargens hortorum laetus opimas |
| 25 | Delicias conviva capit, candorque saporque |
| 26 | Oblectant fauces: nec duros illa molares |
| 27 | Esca stupere facit, facili sed mansa voratu |
| 28 | Vi naturali frigus per viscera nutrit. |