| Tu quem psallentem thalamis, quem matre Camena progenitum perhibent, copula sacra deum, semina qui arcanis stringens pugnantia vinclis complexuque sacro dissona nexa foves, namque elementa ligas vicibus mundumque maritas atque auram mentis corporibus socias, foedere complacito sub quo natura iugatur, sexus concilians et sub amore fidem; o Hymenaee decens, Cypridis quae maxima cura es (hinc tibi nam flagrans ore Cupido micat), seu tibi quod Bacchus pater est placuisse choreas, cantare ad thalamos seu genetricis habes, comere vernificis florentia limina sertis seu consanguineo Gratia trina dedit: conubium divum componens Calliopea carminis auspicio te probat annuere. |
| Φοῖβος ἀκερσεκόμης λοιμοῦ νεφέλην ἀπερύκει, |
| anxia cum trepidis nutat sententia rebus, fluctuat incertis aut sors ignota futuris, consultet mortale genus (quippe indiga veri cura facit dubium vel spes incerta fatigat); at nobis praescire vacuum est, cunctatio nulla est: quod superi voluere licet; de pectore fixis praeoptare caret, si quid placet atque necesse est. sed tibi quod nondum venit mansura voluntas, consilium vis ferre meum: sic semper ab omni velle capis socium, faciunt atque addita mentem. |
| est igitur prisci generis doctissima virgo, conscia Parrhasio cui fulgent sidera coetu, cui nec Tartareos claustra occultare recessus nec Iovis arbitrium rutilantia fulmina possunt; fluctigena spectans qualis sub gurgite Nereus, quaeque tuos norit fratrum per regna recursus, pervigil immodico penetrans arcana labore, quae possit docta totum praevertere cura quod superis praescire datum. quin crebrius in nos ius habet illa, deos urgens in iussa coactos; et quod nulla queat superum temptare potestas, invito scit posse Iove. stent ardua magno, alterutrum cumulat parilem meruisse iugalem. |
| certum est, Lauripotens decusque divum, nostrum ex contiguis venire pectus et quicquid socium ciere numen iunctus compererim probare rerum. sed numquam mage velle disparamus et fit collibitum manere iussis, quam cum Deliaco meare fatu cura atque arbitrio monemur isto. hunc quippe ambiguum nefas putare, et quaecunque fuit perit voluntas. quocirca officio decentiore paret praecluibus libens profatis Arcas in thalamos venire iussus. sed tu, Delie, quo Tonantis exstet compar propositum volensque nutus, instes; nam solitus ciere pectus et praeversa vigil monere sensa, illum contribuas favere iussis et coeptis sacra fulserit voluntas. |
| possem minore ambigens fiducia solum Tonantem pignoris pro foedere bupaeda vixdum vel paterna contremens praecepta adire, ni iugata caelitum omen pararent prosperum consortia, tabensque divum nunc moneret nexio. Iunone thalamos quis rogare conscia nollet deorum, cum futura Pronuba eadem profecto quaeque suffragabitur? iugalis ergo blanda nutus praestrue nostrisque suade quo allubescat nisibus. |
| te nunc parentem principemque maximum fatumque nostrum (quippe Parcarum chorus humana pensat, tuque sortem caelitum, tuumque velle est ante praescientias, ac mente gestas quicquid instabit deis, cuiusque nutu gignitur necessitas, futura cuius illigat decretio, instatque quicquid velle vel serum potes) te, te igitur illo quo benignus numine es deposco, caeli blanda temperatio piumque culmen, iure qui divum pater, concede proli quo nepotum provehat numerum, supernis astra quem vibrant polis. Maiae tuumque flagitat pignus sacrum, thalamis iugetur virginis doctissimae. |
| sed te parentis cura <si> stringit pia, par est deorum convoces coetum potens, conubium ipsa sanciens cum coniuge, quo prolis exstent lege supera nuptiae perpesque vinclum caelitum signet decor. |
| Iuno Vesta Minerva Ceresque Diana Venus Mars Mercurius Iovis Neptunus Vulcanus Apollo. |
| Ni nostra, astrigeri, nota benignitas conferre arbitrium cogeret intimum et quicquid tacito velle fuit satis id ferre in medium collibitum foret, possem certa meis promere ductibus, nec quisquam illicitis tollere nisibus concertans cuperet iussa deum patris. sed tristis melius censio clauditur, atque infanda premit sensa silentium, ne vulgata ciant corda doloribus. at cum laeta patrem promere gaudia et certo deceat foedere pignora palam perpetuis iungere nutibus, cassum est nolle loqui sensa decentia. vobis cum ergo, dei, grata propinquitas, conferre studium est vota propaginis. aequum quippe puto foedere caelitum quae sectanda fuant orsa probarier. |
| nostis Maiugenae pignoris incliti in nostris meritum degere sensibus. quae nec frustra mihi insita caritas, ut suevit patria stringere pectora. nam nostra ille fides, sermo, benignitas ac verus genius, fida recursio interpresque meae mentis, honos sacer; hic solus numerum promere caelitum, hic vibrata potest noscere sidera, quae mensura polis, quanta profunditas, qualis sit numerus marmoris haustibus et quantos rapiat margine cardines, quaeque elementa liget dissona nexio, perque hunc ipse pater foedera sancio. sed forsan pietas sola recenseat, quae parens probitas munera pensitet: qui Phoebi antevolans saepe iugalibus in sortem famuli nonne relabitur? hic quoque sic patruis servit honoribus, ut dubites, proprium quis mage vindicet. illum conubio rite iugarier suadent emeritis saecla laboribus, et robur thalamos flagitat additum. |
| at virgo placuit, docta quidem nimis et compar studio, sed cui terreus ortus, propositum in sidera tendere; plerumque et rapidis praevolat axibus ac mundi exsuperat saepe means globum. cunae ergo officiant quis nihil edita, censendum, superi, quique crepundia terris recolitis vestra tenerier, quae occultant adytis sacra latentibus. iungantur paribus, nam decet, auspicis, et nostris cumulent astra nepotibus! |