Hieronymus, Actus, Caput 11
| 1 | audierunt autem apostoli et fratres qui erant in Iudaea quoniam et gentes receperunt verbum Dei |
| 2 | cum ascendisset autem Petrus in Hierosolymam disceptabant adversus illum qui erant ex circumcisione |
| 3 | dicentes quare introisti ad viros praeputium habentes et manducasti cum illis |
| 4 | incipiens autem Petrus exponebat illis ordinem dicens |
| 5 | ego eram in civitate Ioppe orans et vidi in excessu mentis visionem descendens vas quoddam velut linteum magnum quattuor initiis submitti de caelo et venit usque ad me |
| 6 | in quod intuens considerabam et vidi quadrupedia terrae et bestias et reptilia et volatilia caeli |
| 7 | audivi autem et vocem dicentem mihi surgens Petre occide et manduca |
| 8 | dixi autem nequaquam Domine quia commune aut inmundum numquam introivit in os meum |
| 9 | respondit autem vox secundo de caelo quae Deus mundavit tu ne commune dixeris |
| 10 | hoc autem factum est per ter et recepta sunt rursum omnia in caelum |
| 11 | et ecce confestim tres viri adstiterunt in domo in qua eram missi a Caesarea ad me |
| 12 | dixit autem Spiritus mihi ut irem cum illis nihil haesitans venerunt autem mecum et sex fratres isti et ingressi sumus in domum viri |
| 13 | narravit autem nobis quomodo vidisset angelum in domo sua stantem et dicentem sibi mitte in Ioppen et accersi Simonem qui cognominatur Petrus |
| 14 | qui loquetur tibi verba in quibus salvus eris tu et universa domus tua |
| 15 | cum autem coepissem loqui decidit Spiritus Sanctus super eos sicut et in nos in initio |
| 16 | recordatus sum autem verbi Domini sicut dicebat Iohannes quidem baptizavit aqua vos autem baptizabimini Spiritu Sancto |
| 17 | si ergo eandem gratiam dedit illis Deus sicut et nobis qui credidimus in Dominum Iesum Christum ego quis eram qui possem prohibere Deum |
| 18 | his auditis tacuerunt et glorificaverunt Deum dicentes ergo et gentibus Deus paenitentiam ad vitam dedit |
| 19 | et illi quidem qui dispersi fuerant a tribulatione quae facta fuerat sub Stephano perambulaverunt usque Foenicen et Cyprum et Antiochiam nemini loquentes verbum nisi solis Iudaeis |
| 20 | erant autem quidam ex eis viri cyprii et cyrenei qui cum introissent Antiochiam loquebantur et ad Graecos adnuntiantes Dominum Iesum |
| 21 | et erat manus Domini cum eis multusque numerus credentium conversus est ad Dominum |
| 22 | pervenit autem sermo ad aures ecclesiae quae erat Hierosolymis super istis et miserunt Barnaban usque Antiochiam |
| 23 | qui cum pervenisset et vidisset gratiam Dei gavisus est et hortabatur omnes proposito cordis permanere in Domino |
| 24 | quia erat vir bonus et plenus Spiritu Sancto et fide et adposita est turba multa Domino |
| 25 | profectus est autem Tarsum ut quaereret Saulum quem cum invenisset perduxit Antiochiam |
| 26 | et annum totum conversati sunt in ecclesia et docuerunt turbam multam ita ut cognominarentur primum Antiochiae discipuli Christiani |
| 27 | in his autem diebus supervenerunt ab Hierosolymis prophetae Antiochiam |
| 28 | et surgens unus ex eis nomine Agabus significabat per Spiritum famem magnam futuram in universo orbe terrarum quae facta est sub Claudio |
| 29 | discipuli autem prout quis habebat proposuerunt singuli eorum in ministerium mittere habitantibus in Iudaea fratribus |
| 30 | quod et fecerunt mittentes ad seniores per manus Barnabae et Sauli |