Hieronymus, Lucas, Caput 16
| 1 | dicebat autem et ad discipulos suos homo quidam erat dives qui habebat vilicum et hic diffamatus est apud illum quasi dissipasset bona ipsius |
| 2 | et vocavit illum et ait illi quid hoc audio de te redde rationem vilicationis tuae iam enim non poteris vilicare |
| 3 | ait autem vilicus intra se quid faciam quia dominus meus aufert a me vilicationem fodere non valeo mendicare erubesco |
| 4 | scio quid faciam ut cum amotus fuero a vilicatione recipiant me in domos suas |
| 5 | convocatis itaque singulis debitoribus domini sui dicebat primo quantum debes domino meo |
| 6 | at ille dixit centum cados olei dixitque illi accipe cautionem tuam et sede cito scribe quinquaginta |
| 7 | deinde alio dixit tu vero quantum debes qui ait centum choros tritici ait illi accipe litteras tuas et scribe octoginta |
| 8 | et laudavit dominus vilicum iniquitatis quia prudenter fecisset quia filii huius saeculi prudentiores filiis lucis in generatione sua sunt |
| 9 | et ego vobis dico facite vobis amicos de mamona iniquitatis ut cum defeceritis recipiant vos in aeterna tabernacula |
| 10 | qui fidelis est in minimo et in maiori fidelis est et qui in modico iniquus est et in maiori iniquus est |
| 11 | si ergo in iniquo mamona fideles non fuistis quod verum est quis credet vobis |
| 12 | et si in alieno fideles non fuistis quod vestrum est quis dabit vobis |
| 13 | nemo servus potest duobus dominis servire aut enim unum odiet et alterum diliget aut uni adherebit et alterum contemnet non potestis Deo servire et mamonae |
| 14 | audiebant autem omnia haec Pharisaei qui erant avari et deridebant illum |
| 15 | et ait illis vos estis qui iustificatis vos coram hominibus Deus autem novit corda vestra quia quod hominibus altum est abominatio est ante Deum |
| 16 | lex et prophetae usque ad Iohannem ex eo regnum Dei evangelizatur et omnis in illud vim facit |
| 17 | facilius est autem caelum et terram praeterire quam de lege unum apicem cadere |
| 18 | omnis qui dimittit uxorem suam et ducit alteram moechatur et qui dimissam a viro ducit moechatur |
| 19 | homo quidam erat dives et induebatur purpura et bysso et epulabatur cotidie splendide |
| 20 | et erat quidam mendicus nomine Lazarus qui iacebat ad ianuam eius ulceribus plenus |
| 21 | cupiens saturari de micis quae cadebant de mensa divitis sed et canes veniebant et lingebant ulcera eius |
| 22 | factum est autem ut moreretur mendicus et portaretur ab angelis in sinum Abrahae mortuus est autem et dives et sepultus est in inferno |
| 23 | elevans oculos suos cum esset in tormentis videbat Abraham a longe et Lazarum in sinu eius |
| 24 | et ipse clamans dixit pater Abraham miserere mei et mitte Lazarum ut intinguat extremum digiti sui in aqua ut refrigeret linguam meam quia crucior in hac flamma |
| 25 | et dixit illi Abraham fili recordare quia recepisti bona in vita tua et Lazarus similiter mala nunc autem hic consolatur tu vero cruciaris |
| 26 | et in his omnibus inter nos et vos chasma magnum firmatum est ut hii qui volunt hinc transire ad vos non possint neque inde huc transmeare |
| 27 | et ait rogo ergo te pater ut mittas eum in domum patris mei |
| 28 | habeo enim quinque fratres ut testetur illis ne et ipsi veniant in locum hunc tormentorum |
| 29 | et ait illi Abraham habent Mosen et prophetas audiant illos |
| 30 | at ille dixit non pater Abraham sed si quis ex mortuis ierit ad eos paenitentiam agent |
| 31 | ait autem illi si Mosen et prophetas non audiunt neque si quis ex mortuis resurrexerit credent |