Hieronymus, Esdrae II, Caput 5
| 1 | de signis autem: ecce dies venient, et adprehendentur qui inhabitant super terram in excessu multo, et abscondetur veritatis via, et sterilis erit a fide regio. |
| 2 | et multiplicabitur iniustitia super hanc quam ipse tu vides et super quam audisti olim. |
| 3 | et erit inconposita vestigio quam nunc vides regnare regionem, et videbunt eam desertam. |
| 4 | si autem tibi dederit Altissimus vivere, et videbis post tertiam turbatam, et relucescet subito sol noctu et luna interdie. |
| 5 | et de ligno sanguis stillabit, et lapis dabit vocem suam; et populi commovebuntur, et gressus commutabuntur. |
| 6 | et regnabit quem non sperant qui inhabitant super terram; et volatilia conmigrationem facient. |
| 7 | et mare Sodomitum pisces reiciet. et dabit vocem noctu quem non noverant multi, omnes autem audient vocem eius. |
| 8 | et chaus fiet per loca multa, et ignis frequenter emittetur, et bestiae agrestes transmigrabunt regionem suam, et mulieres parient menstruatae monstra, |
| 9 | et in dulcibus aquis salsae invenientur. et amici omnes semet ipsos expugnabunt; et abscondetur tunc sensus, et intellectus separabitur in promptuarium suum. |
| 10 | et quaeretur a multis et non invenietur, et multiplicabitur iniustitia et incontinentia super terram. |
| 11 | et interrogabit regio proximam suam et dicet: numquid per te pertransiit iustitia iustum faciens? et haec negabit. |
| 12 | et erit in illo tempore, et sperabunt homines et non inpetrabunt, laborabunt et non dirigentur viae eorum. |
| 13 | haec signa dicere tibi permissum est mihi. et si oraveris iterum et ploraveris sicut et nunc et ieiunaveris septem diebus, audies iterato horum maiora. |
| 14 | et evigilavi, et corpus meum horruit valde, et anima mea laboravit ut deficeret. |
| 15 | et tenuit me qui venit angelus, qui loquebatur in me, et confortavit me et statuit me super pedes. |
| 16 | et factum est in nocte secunda, et venit ad me Phalthihel dux populi et dixit mihi: ubi eras et quare vultus tuus tristis? |
| 17 | aut nescis quoniam tibi creditus est Israhel in regione transmigrationis eorum? |
| 18 | exsurge ergo et gusta panem alicuius, et non derelinquas nos sicut pastor gregem suum in manibus luporum malignorum. |
| 19 | et dixi ei: vade a me et non ad me accedas usque diebus septem, et tunc venies ad me. et audivit ut dixi et recessit a me. |
| 20 | et ego ieiunavi diebus septem ululans et plorans, sicut mihi mandavit Urihel angelus. |
| 21 | et factum est post dies septem, et iterum cogitationes cordis mei molestae erant mihi valde. |
| 22 | et resumpsit anima mea spiritum intellectus, et iterum coepi loqui coram Altissimo sermones |
| 23 | et dixi: Dominator Domine, ex omni silva terrae et ex omnium arborum eius elegisti vineam unam, |
| 24 | et ex omnium terrarum orbis elegisti tibi foveam unam, et ex omnibus floribus orbis elegisti tibi lilium unum, |
| 25 | et ex omnibus abyssis maris replesti tibi rivum unum, et ex omnibus aedificatis civitatibus sanctificasti tibimet ipsi Sion, |
| 26 | et ex omnibus creatis volatilibus nominasti tibi columbam unam, et ex omnibus plasmatis pecoribus providisti tibi ovem unam, |
| 27 | et ex omnibus multiplicatis populis adquisisti tibi populum unum, et ab omnibus probatam legem donasti huic quem desiderasti populo. |
| 28 | et nunc Domine, ut quid tradidisti unum plurimis et praeparasti unam radicem super alias et dispersisti unicum tuum in multis? |
| 29 | et conculcaverunt qui contradicebant sponsionibus tuis quique tuis testamentis credebant. |
| 30 | et si odiens odisti populum tuum tuis manibus debet castigari. |
| 31 | et factum est, cum locutus essem sermones istos, et missus est angelus ad me qui ante venerat ad me praeterita nocte, |
| 32 | et dixit mihi: audi me et instruam te, et intende mihi et adiciam coram te. |
| 33 | et dixi: loquere, dominus meus. et |
| 34 | dixit ad me: valde in excessu mentis factus es in Israhel; aut plus dilexisti eum super eum qui fecit eum: non, domine, sed dol torquent enim me renes mei per omnem horam quaerentem adprehendere semitam Altissimi et investigare partem iudicii eius. |
| 35 | et dixit ad me: non potes. et dixi: quare, domine, aut quid nascebar, aut quare non fiebat matrix matris meae mihi sepulchrum, ut non viderem laborem Iacob et defatigationem generis Israhel? |
| 36 | et dixit ad me: numera mihi qui necdum venerunt, et collige mihi dispersas guttas, et revirida mihi aridos flores, |
| 37 | et aperi mihi clausa promptuaria et produc mihi inclusos in eis flatus, aut monstra mihi vocis imaginem, et tunc ostendam tibi eum laborem quem rogas videre. |
| 38 | et dixi: dominator domine, quis enim est qui potest haec scire, nisi qui cum hominibus habitationem non habet? |
| 39 | ego autem insipiens, et quomodo potero dicere de his quibus me interrogasti? |
| 40 | et dixit ad me: quomodo non potes facere unum de his quae dicta sunt, sic non poteris invenire iudicium meum aut finem caritatis quem pro populo meo promisi. |
| 41 | et dixi: sed ecce, domine, tu praees his qui in fine sunt, et quid facient qui ante me sunt aut nos aut hii qui post nos? |
| 42 | et dixit ad me: coronae adsimilabo iudicium meum. sicut non novissimorum tarditas, sic nec priorum velocitas. |
| 43 | et respondi et dixi: nec enim poteras facere qui facti sunt et qui sunt et qui futuri sunt in unum, ut celerius iudicium tuum ostendas? |
| 44 | et respondit ad me et dixit: non potest festinare creatura super creatorem, nec sustinere saeculum qui in eo creati sunt in unum. |
| 45 | et dixi: quomodo dixisti servo tuo, quoniam vivificans vivificabis a te creatam creaturam in unum? si ergo viventes vivent in unum et sustinebit creatura, poterit et nunc portare praesentes in unum. |
| 46 | et dixit ad me: interroga matricem mulieris et dices ad eam: decem si paris, quare per tempus? roga ergo eam, ut det decem in unum. |
| 47 | et dixi: non utique poterit, sed secundum tempus. |
| 48 | et dixit ad me: et ego dedi matricem terrae his qui seminati sunt super eam per tempus. |
| 49 | quemadmodum enim infans non parit nec ea quae senuit adhuc, sic ego disposui a me creatum saeculum. |
| 50 | et interrogavi et dixi: cum iam dederis mihi viam, loquar coram te; nam mater nostra, de qua dixisti mihi, adhuc iuvenis est, iam ad senectutem adpropinquat? |
| 51 | et respondit ad me et dixit: interroga quae parit, et dicet tibi. |
| 52 | dices enim ei: quare quos peperisti nunc non sunt similes his qui ante, sed minores statu? |
| 53 | et dicet tibi et ipsa: alii sunt qui in iuventute virtutis nati sunt, et alii qui sub tempus senectutis deficiente matrice sunt nati. |
| 54 | considera ergo et tu, quoniam minores statu estis prae his qui ante vos, |
| 55 | et qui post vos quam ut vos, quasi iam senescentis creaturae et fortitudinem iuventutis praeterientis. et dixi: rogo domine, si inveni gratiam ante oculos tuos, demonstra servo tuo per quem visitas creaturam tuam. |