Hieronymus, Machabaeorum II, Caput 15
| 1 | Nicanor autem ut conperit Iudam esse in locis Samariae cogitavit die sabbati cum omni impetu committere |
| 2 | Iudaeis vero qui illum per necessitatem sequebantur dicentibus ne ita ferociter et barbare feceris sed honorem tribue diei sanctificationis et honora eum qui universa conspicit |
| 3 | at ille infelix interrogavit si est potens in saeculo qui imperavit agi diem sabbatorum |
| 4 | et respondentibus illis est Dominus vivus ipse in caelo potens qui iussit agi septimam diem |
| 5 | at ille ait et ego potens sum super terram qui impero sumi arma et negotia regis impleri tamen non obtinuit ut consilium perficeret |
| 6 | et Nicanor quidem cum summa superbia erectus cogitaverat commune tropeum statuere de Iuda |
| 7 | Macchabeus autem confidebat semper cum omni spe auxilium sibi a Domino adfuturum |
| 8 | et hortabatur suos ne formidarent ad adventum nationum sed in mente haberent adiutoria sibi facta de caelo et nunc sperarent ab Omnipotente adfuturam sibi victoriam |
| 9 | et adlocutus illos de lege et prophetis admonens etiam certaminum quae fecerant prius promptiores eos constituit |
| 10 | et ita animis eorum erectis simul ostendens gentium fallaciam et iuramentorum praevaricationem |
| 11 | singulos autem illorum armavit non clypei et hastae munitione sed sermonibus optimis et hortationibus exposito digno fide somnio per quod universos laetificavit |
| 12 | erat autem huiusmodi visus Onian qui fuerat summus sacerdos virum bonum et benignum verecundum visu modestum moribus et eloquio decorum et qui a puero in virtutibus exercitatus sit manus protendentem orare pro omni populo Iudaeorum |
| 13 | post haec apparuisse et alium virum aetate et gloria mirabilem et magni decoris habitudine circa illum |
| 14 | respondentem vero Onian dixisse hic est fratrum amator et populi Israhel hic est qui multum orat pro populo et universa sancta civitate Hieremias propheta Dei |
| 15 | extendisse autem Hieremiam dexteram et dedisse Iudae gladium aureum dicentem |
| 16 | accipe sanctum gladium munus a Deo quo deicies adversarios populi mei Israhel |
| 17 | exhortati itaque Iudae sermonibus bonis valde de quibus extolli possit impetus et animi iuvenum confortari statuerunt dimicare et confligere fortiter ut virtus de negotiis iudicaret eo quod civitas et sancta et templum periclitaretur |
| 18 | erat enim pro uxoribus et filiis itemque pro fratribus et cognatis minor sollicitudo maximus vero et primus pro sanctitate timor erat templi |
| 19 | sed et eos qui in civitate erant non minima sollicitudo habebat pro his qui congressi erant |
| 20 | et cum iam omnes sperarent iudicium futurum hostisque adesset atque exercitus esset ordinatus bestiae equitesque oportuno in loco conpositi |
| 21 | considerans Macchabeus adventum multitudinis et adparatum varium armorum ac ferocitatem bestiarum extendens manum in caelum prodigia facientem Dominum invocavit qui non secundum armorum potentiam sed prout ipsi placet dat dignis victoriam |
| 22 | dixit autem invocans hoc modo tu Domine misisti angelum tuum sub Ezechia rege Iudae et interfecisti de castris Sennacherim centum octoginta quinque milia |
| 23 | et nunc Dominator caelorum mitte angelum tuum bonum ante nos in timore et tremore magnitudinis brachii tui |
| 24 | ut metuant qui cum blasphemia veniunt adversus sanctum populum tuum et hic quidem ita peroravit |
| 25 | Nicanor autem et qui cum ipso erant cum tubis et canticis admovebant |
| 26 | Iudas vero et qui cum eo erant invocato Deo per orationes congressi sunt |
| 27 | manu quidem pugnantes sed cordibus Dominum orantes prostraverunt non minus triginta milia praesentia Dei magnifice delectati |
| 28 | cumque cessassent et cum gaudio redirent cognoverunt Nicanorem ruisse cum armis suis |
| 29 | facto itaque clamore et perturbatione suscitata patria voce omnipotentem Dominum benedicebant |
| 30 | praecepit autem Iudas qui per omnia corpore et animo emori pro civibus paratus erat caput Nicanoris et manum cum umero abscisam Hierosolymam perferri |
| 31 | quo cum convenisset convocatis contribulibus et sacerdotibus ad altare arcersiit et eos qui in arce erant |
| 32 | et ostenso capite Nicanoris et manu nefaria quam extendens contra domum sanctam omnipotentis Dei magnifice gloriatus est |
| 33 | linguam etiam impii Nicanoris praecisam iussit particulatim avibus dari manum autem dementis contra templum suspendi |
| 34 | omnes igitur caeli Dominum benedixerunt dicentes benedictus qui locum suum incontaminatum conservavit |
| 35 | suspendit autem Nicanoris caput in summa arce evidens ut esset et manifestum sit auxilii Dei |
| 36 | itaque omnes communi consilio decreverunt nullo modo diem istum absque celebritate praeterire |
| 37 | habere autem celebritatem tertiadecima die mensis adar quod dicitur voce syriaca pridie Mardochei die |
| 38 | igitur his erga Nicanorem gestis et ex illis temporibus ab Hebraeis civitate possessa ego quoque in his finem faciam sermonis |
| 39 | et siquidem bene et ut historiae conpetit et ipse velim si autem minus digne concedendum est mihi |
| 40 | sicut enim vinum semper bibere aut semper aquam contrarium est alternis autem uti delectabile ita legentibus si semper exactus sit sermo non erit gratus hic ergo erit consummatus |