Hieronymus, Machabaeorum I, Caput 10
| 1 | et anno centesimo sexagesimo ascendit Alexander Antiochi filius qui cognominatus est Nobilis et occupavit Ptolomaidam et receperunt eum et regnavit illic |
| 2 | et audivit Demetrius rex et congregavit exercitum valde copiosum et exivit obviam illi in proelium |
| 3 | et misit Demetrius ad Ionathan epistulam verbis pacificis ut magnificaret eum |
| 4 | dixit enim anticipemus pacem facere cum eo priusquam faciat cum Alexandro adversus nos |
| 5 | recordabitur enim omnium quae fecimus in eum et in fratrem eius et in gentem eius |
| 6 | et dedit ei potestatem congregandi exercitum et fabricare arma et esse ipsum socium eius et obsides qui erant in arce iussit tradi ei |
| 7 | et venit Ionathas in Hierusalem et legit epistulas in auditu omnis populi et eorum qui in arce erant |
| 8 | et timuerunt timore magno quoniam audierunt quod dedit ei rex in potestatem congregandi exercitum |
| 9 | et traditi sunt Ionathae obsides et reddidit eos parentibus suis |
| 10 | et habitavit Ionathas in Hierusalem et coepit aedificare et innovare civitatem |
| 11 | et dixit facientibus opera ut struerent muros et montem Sion in circuitu lapidibus quadratis ad munitionem et ita fecerunt |
| 12 | et fugerunt alienigenae qui erant in munitionibus quas aedificaverat Bacchides |
| 13 | et reliquit unusquisque locum suum et abiit in terram suam |
| 14 | tantum in Bethsuram remanserant aliqui ex his qui reliquerant legem et praecepta Dei erat enim haec eis ad refugium |
| 15 | et audivit Alexander rex promissa quae promisit Demetrius Ionathae et narraverunt ei proelia et virtutes quas ipse fecit et fratres eius et labores quos laboraverunt |
| 16 | et ait numquid inveniemus aliquem virum talem et nunc faciemus eum amicum et socium nostrum |
| 17 | et scripsit epistulam et misit ei secundum haec verba dicens |
| 18 | rex Alexander fratri Ionathae salutem |
| 19 | audivimus de te quod vir potens viribus et aptus es ut sis amicus noster |
| 20 | et nunc constituimus te hodie summum sacerdotem gentis tuae et ut amicus regis voceris et misit ei purpuram et coronam auream ut quae nostra sunt sentias et conserves amicitias ad nos |
| 21 | et induit se Ionathas stolam sanctam septimo mense anno centesimo sexagesimo in die sollemni scenophegiae et congregavit exercitum et fecit arma copiosa |
| 22 | et audivit Demetrius verba ista et contristatus est et ait |
| 23 | quid hoc fecimus quod praeoccupavit nos Alexander adprehendere amicitiam Iudaeorum ad munimen sui |
| 24 | scribam et ego illi verba deprecatoria et dignitates et dona ut sit mecum in adiutorio |
| 25 | et scripsit in haec verba rex Demetrius genti Iudaeorum salutem |
| 26 | quoniam servastis ad nos pactum et mansistis in amicitia nostra et non accessistis ad inimicos nostros audivimus et gavisi sumus |
| 27 | et nunc perseverate adhuc conservare ad nos fidem et retribuemus vobis bona pro his quae fecistis nobiscum |
| 28 | et remittemus vobis praestationes multas et dabimus vobis donationes |
| 29 | et nunc absolvo vos et omnes Iudaeos a tributis et pretia salis indulgeo et coronas remitto et tertias seminis |
| 30 | et dimidiam partem fructus ligni quod est portionis meae relinquo vobis ex hodierno et deinceps ne accipiatur a terra Iuda et a tribus civitatibus quae additae sunt illi ex Samaria et Galilea ex hodierna die et in totum tempus |
| 31 | et Hierusalem sit sancta et libera cum finibus suis et decimae et tributa ipsius sint |
| 32 | remitto etiam potestatem arcis quae est in Hierusalem et do eam summo sacerdoti et constituat in ea viros quoscumque ipse elegerit qui custodiant eam |
| 33 | et omnem animam Iudaeorum quae captiva est a terra Iuda in omni regno meo relinquo liberam gratis ut omnes a tributis resolvantur etiam pecorum suorum |
| 34 | et omnes dies sollemnes et sabbata et neomeniae et dies decreti et tres dies ante diem sollemnem et tres post diem sollemnem sint omnes inmunitatis et remissionis omnibus Iudaeis qui sunt in regno meo |
| 35 | et nemo potestatem agere aliquid habeat et movere negotii adversus aliquem eorum in omni causa |
| 36 | et ut adscribantur ex Iudaeis in exercitu regis ad triginta milia virorum et dabuntur illis copiae ut oportet omnibus exercitibus regis et ex ipsis ordinabuntur qui sint in munitionibus regis magni |
| 37 | et ex his constituentur supra negotia regni quae aguntur ex fide et principes sint ex eis et ambulent legibus suis sicut praecepit rex in terra Iuda |
| 38 | et tres civitates quae additae sunt Iudaeae ex regione Samariae cum Iudaea reputentur ut sint sub uno et non oboediant aliae potestati nisi summi sacerdotis |
| 39 | Ptolomaidam et confines eius quas dedi donum sanctis qui sunt in Hierusalem ad necessarios sumptus sanctorum |
| 40 | et ego singulis annis dabo quindecim milia siclorum argenti de rationibus regis quae me contingunt |
| 41 | et omne quod reliquum fuit quod non reddiderant qui super negotia erant annis prioribus ex hoc dabunt in opera domus |
| 42 | et super haec quinque milia siclorum argenti quae accipiebant de sanctorum ratione per singulos annos et haec ad sacerdotes pertineant qui ministerio funguntur |
| 43 | et quicumque fugerint in templum quod est in Hierosolymis et in omnibus finibus eius obnoxios regi in omni negotio dimittatis et universa quae sunt eis in regno meo libera habeant |
| 44 | et ad aedificanda vel restauranda opera sanctorum sumptus dabuntur de ratione regis |
| 45 | et ad extruendos muros Hierusalem et communiendos in circuitu sumptus dabuntur de ratione regis et ad construendos muros in Iudaea |
| 46 | ut audivit autem Ionathas et populus sermones istos non crediderunt eis nec receperunt eos quia recordati sunt malitiae magnae quam fecerat in Israhel et tribulaverat eos valde |
| 47 | et conplacuit eis in Alexandrum quia ipse fuerat eis princeps sermonum pacis et ipsi auxilium ferebant omnibus diebus |
| 48 | et congregavit Alexander rex exercitum magnum et admovit castra ad Demetrium |
| 49 | et commiserunt proelium reges et fugit exercitus Alexandri et insecutus est eum Demetrius et incubuit super eos |
| 50 | et invaluit proelium nimis donec occidit sol et cecidit Demetrius in illa die |
| 51 | et misit Alexander ad Ptolomeum regem Aegypti legatos secundum haec verba dicens |
| 52 | quoniam ingressus sum in regnum meum et sedi in sede patrum meorum et obtinui principatum et contrivi Demetrium et possedi regionem nostram |
| 53 | et commisi cum eo pugnam et contritus est ipse et castra eius a nobis et sedimus in sede regni eius |
| 54 | et nunc statuamus ad invicem amicitiam et da mihi filiam tuam uxorem et ero gener tuus et ipsi dignitatem |
| 55 | et respondit Ptolomeus rex dicens felix dies in qua reversus es ad terram patrum tuorum et sedisti in sede regni eorum |
| 56 | et nunc faciam tibi quae scripsisti sed occurre Ptolomaidae ut videamus nos invicem et spondeam tibi sicut dixisti |
| 57 | et exiit Ptolomeus de Aegypto ipse et Cleopatra filia eius et venit Ptolomaidae anno centesimo sexagesimo secundo |
| 58 | et occurrit ei Alexander rex et dedit ei Cleopatram filiam suam et fecit nuptias eius Ptolomaidae sicut reges in magna gloria |
| 59 | et scripsit rex Alexander Ionathae ut veniret obviam sibi |
| 60 | et abiit cum gloria Ptolomaidem et occurrit ibi duobus regibus et dedit illis argentum multum et aurum et dona et invenit gratiam in conspectu eorum |
| 61 | et convenerunt adversus eum viri pestilentes ex Israhel viri iniqui interpellantes adversus eum et non intendit ad eos rex |
| 62 | et iussit expoliari Ionathan vestimentis suis et induit eum purpura et ita fecerunt et conlocavit eum rex sedere secum |
| 63 | dixitque principibus exite cum eo in medio civitatis et praedicate ut nemo interpellet adversus eum de ullo negotio nec quisquam ei molestus sit de ulla ratione |
| 64 | et factum est ut viderunt qui interpellabant gloriam eius quae praedicabatur et opertum eum purpura fugerunt omnes |
| 65 | et magnificavit eum rex et scripsit eum inter primos amicos et posuit eum ducem et participem principatus |
| 66 | et reversus est Ionathan in Hierusalem cum pace et laetitia |
| 67 | in anno centesimo sexagesimo quinto venit Demetrius filius Demetrii a Creta in terram patrum suorum |
| 68 | et audivit Alexander rex et contristatus est valde et reversus est Antiochiam |
| 69 | et constituit Demetrius Apollonium qui praeerat Coelesyriae et congregavit exercitum magnum et accessit ad Iamniam et misit ad Ionathan summum sacerdotem |
| 70 | dicens tu solus resistis nobis ego autem factus sum in derisum et in obprobrium propterea quia tu potestatem exerces in montibus |
| 71 | nunc ergo si confidis in virtutibus tuis descende ad nos in campum et conparemus illic invicem quia mecum est virtus bellorum |
| 72 | interroga et disce qui sim ego et ceteri qui auxilio sunt mihi qui et dicunt quia non potest stare pes vester ante faciem nostram quia bis in fugam conversi sunt patres tui in terra sua |
| 73 | et nunc quomodo poteris sustinere equitatum exercitum tantum in campo ubi non est lapis neque saxum neque locus fugiendi |
| 74 | ut audivit autem Ionathas sermones Apollonii motus est animo et elegit decem milia virorum et exiit ab Hierusalem et concurrit ei Simon frater eius in adiutorium |
| 75 | et adplicuerunt castra in Ioppen et exclusit eum a civitate quia custodia Apollonii Ioppe erat et obpugnavit eam |
| 76 | et exterriti qui erant intra civitatem aperuerunt ei et obtinuit Ionathas Ioppen |
| 77 | et audivit Apollonius et admovit tria milia equitum et exercitum multum |
| 78 | et abiit Azotum tamquam iter faciens et statim exiit in campum eo quod haberet multitudinem equitum et confideret in eis et insecutus est eum Ionathas in Azotum et proelium commiserunt |
| 79 | et reliquit Apollonius in castris mille equites post eos occulte |
| 80 | et cognovit Ionathas quoniam sunt insidiae post se et circuierunt castra eius a mane usque ad vesperam |
| 81 | populus autem stabat sicut praecepit Ionathas et laboraverunt equi eorum |
| 82 | et eiecit Simon exercitum suum et commisit contra legionem equites enim fatigati erant et contriti sunt ab eo et fugerunt |
| 83 | et qui dispersi sunt in campum fugerunt in Azotum et intraverunt in Bethdagon idolum suum ut se liberarent |
| 84 | et succendit Ionathas Azotum et civitates quae erant in circuitu eius et accepit spolia eorum et templum Dagon et eos qui fugerunt in illud succendit igni |
| 85 | et fuerunt qui ceciderunt gladio cum his qui succensi sunt fere octo milia virorum |
| 86 | et movit inde Ionathas castra et adplicuit ea Ascalona et exierunt de civitate obviam illi in magna gloria |
| 87 | et reversus est Ionathas in Hierusalem cum suis habentibus spolia multa |
| 88 | et factum est ut audivit Alexander rex sermones istos addidit adhuc glorificare Ionathan |
| 89 | et misit ei fibulam auream sicuti est consuetudo dari cognatis regum et dedit ei Accaron et omnes fines eius in possessionem |