Hieronymus, Ezechiel, Caput 12
| 1 | et factus est sermo Domini ad me dicens |
| 2 | fili hominis in medio domus exasperantis tu habitas qui oculos habent ad videndum et non vident et aures ad audiendum et non audiunt quia domus exasperans est |
| 3 | tu ergo fili hominis fac tibi vasa transmigrationis et transmigrabis per diem coram eis transmigrabis autem de loco tuo ad locum alterum in conspectu eorum si forte aspiciant quia domus exasperans est |
| 4 | et efferes foras vasa tua quasi vasa transmigrantis per diem in conspectu eorum tu autem egredieris vespere coram eis sicut egreditur migrans |
| 5 | ante oculos eorum perfodi tibi parietem et egredieris per eum |
| 6 | in conspectu eorum in umeris portaberis in caligine effereris faciem tuam velabis et non videbis terram quia portentum dedi te domui Israhel |
| 7 | feci ergo sicut praeceperat mihi vasa mea protuli quasi vasa transmigrantis per diem et vespere perfodi mihi parietem manu in caligine egressus sum et in umeris portatus in conspectu eorum |
| 8 | et factus est sermo Domini ad me mane dicens |
| 9 | fili hominis numquid non dixerunt ad te domus Israhel domus exasperans quid tu facis |
| 10 | dic ad eos haec dicit Dominus Deus super ducem onus istud qui est in Hierusalem et super omnem domum Israhel quae est in medio eorum |
| 11 | dic ego portentum vestrum quomodo feci sic fiet illis in transmigrationem et captivitatem ibunt |
| 12 | et dux qui est in medio eorum in umeris portabitur in caligine egredietur parietem perfodient ut educant eum facies eius operietur ut non videat oculo terram |
| 13 | et extendam rete meum super illum et capietur in sagena mea et adducam eum in Babylonem in terram Chaldeorum et ipsam non videbit ibique morietur |
| 14 | et omnes qui circa eum sunt praesidium eius et agmina eius dispergam in omnem ventum et gladium evaginabo post eos |
| 15 | et scient quia ego Dominus quando dispersero illos in gentibus et disseminavero eos in terris |
| 16 | et relinquam ex eis viros paucos a gladio et fame et pestilentia ut narrent omnia scelera eorum in gentibus ad quas ingredientur et scient quia ego Dominus |
| 17 | et factus est sermo Domini ad me dicens |
| 18 | fili hominis panem tuum in conturbatione comede sed et aquam tuam in festinatione et maerore bibe |
| 19 | et dices ad populum terrae haec dicit Dominus Deus ad eos qui habitant in Hierusalem in terra Israhel panem suum in sollicitudine comedent et aquam suam in desolatione bibent ut desoletur terra a multitudine sua propter iniquitatem omnium qui habitant in ea |
| 20 | et civitates quae nunc habitantur desolatae erunt terraque deserta et scietis quia ego Dominus |
| 21 | et factus est sermo Domini ad me dicens |
| 22 | fili hominis quod est proverbium istud vobis in terra Israhel dicentium in longum differentur dies et peribit omnis visio |
| 23 | ideo dic ad eos haec dicit Dominus Deus quiescere faciam proverbium istud neque vulgo dicetur ultra in Israhel et loquere ad eos quod adpropinquaverint dies et sermo omnis visionis |
| 24 | non enim erit ultra omnis visio cassa neque divinatio ambigua in medio filiorum Israhel |
| 25 | quia ego Dominus loquar quodcumque locutus fuero verbum et fiet non prolongabitur amplius sed in diebus vestris domus exasperans loquar verbum et faciam illud dicit Dominus Deus |
| 26 | et factus est sermo Domini ad me dicens |
| 27 | fili hominis ecce domus Israhel dicentium visio quam hic videt in dies multos et in tempora longa iste prophetat |
| 28 | propterea dic ad eos haec dicit Dominus Deus non prolongabitur ultra omnis sermo meus verbum quod locutus fuero conplebitur dicit Dominus Deus |