Hieronymus, Ezechiel, Caput 3
| 1 | et dixit ad me fili hominis quodcumque inveneris comede comede volumen istud et vadens loquere ad filios Israhel |
| 2 | et aperui os meum et cibavit me volumine illo |
| 3 | et dixit ad me fili hominis venter tuus comedet et viscera tua conplebuntur volumine isto quod ego do tibi et comedi illud et factum est in ore meo sicut mel dulce |
| 4 | et dixit ad me fili hominis vade ad domum Israhel et loqueris verba mea ad eos |
| 5 | non enim ad populum profundi sermonis et ignotae linguae tu mitteris ad domum Israhel |
| 6 | neque ad populos multos profundi sermonis et ignotae linguae quorum non possis audire sermones et si ad illos mittereris ipsi audirent te |
| 7 | domus autem Israhel nolent audire te quia nolunt audire me omnis quippe domus Israhel adtrita fronte est et duro corde |
| 8 | ecce dedi faciem tuam valentiorem faciebus eorum et frontem tuam duriorem frontibus eorum |
| 9 | ut adamantem et ut silicem dedi faciem tuam ne timeas eos neque metuas a facie eorum quia domus exasperans est |
| 10 | et dixit ad me fili hominis omnes sermones meos quos loquor ad te adsume in corde tuo et auribus tuis audi |
| 11 | et vade ingredere ad transmigrationem ad filios populi tui et loqueris ad eos et dices eis haec dicit Dominus Deus si forte audiant et quiescant |
| 12 | et adsumpsit me spiritus et audivi post me vocem commotionis magnae benedicta gloria Domini de loco suo |
| 13 | et vocem alarum animalium percutientium alteram ad alteram et vocem rotarum sequentium animalia et vocem commotionis magnae |
| 14 | spiritus quoque levavit me et adsumpsit me et abii amarus in indignatione spiritus mei manus enim Domini erat mecum confortans me |
| 15 | et veni ad transmigrationem acervum novarum frugum ad eos qui habitabant iuxta flumen Chobar et sedi ubi illi sedebant et mansi ibi septem diebus maerens in medio eorum |
| 16 | cum autem pertransissent septem dies factum est verbum Domini ad me dicens |
| 17 | fili hominis speculatorem dedi te domui Israhel et audies de ore meo verbum et adnuntiabis eis ex me |
| 18 | si dicente me ad impium morte morieris non adnuntiaveris ei neque locutus fueris ut avertatur a via sua impia et vivat ipse impius in iniquitate sua morietur sanguinem autem eius de manu tua requiram |
| 19 | si autem tu adnuntiaveris impio et ille non fuerit conversus ab impietate sua et via sua impia ipse quidem in iniquitate sua morietur tu autem animam tuam liberasti |
| 20 | sed et si conversus iustus a iustitia sua fecerit iniquitatem ponam offendiculum coram eo ipse morietur quia non adnuntiasti ei in peccato suo morietur et non erunt in memoria iustitiae eius quas fecit sanguinem vero eius de manu tua requiram |
| 21 | si autem tu adnuntiaveris iusto ut non peccet iustus et ille non peccaverit vivens vivet quia adnuntiasti ei et tu animam tuam liberasti |
| 22 | et facta est super me manus Domini et dixit ad me surgens egredere in campum et ibi loquar tecum |
| 23 | et surgens egressus sum in campum et ecce ibi gloria Domini stabat quasi gloria quam vidi iuxta fluvium Chobar et cecidi in faciem meam |
| 24 | et ingressus est in me spiritus et statuit me super pedes meos et locutus est mihi et dixit ad me ingredere et includere in medio domus tuae |
| 25 | et tu fili hominis ecce data sunt super te vincula et ligabunt te in eis et non egredieris in medio eorum |
| 26 | et linguam tuam adherescere faciam palato tuo et eris mutus nec quasi vir obiurgans quia domus exasperans est |
| 27 | cum autem locutus fuero tibi aperiam os tuum et dices ad eos haec dicit Dominus Deus qui audit audiat et qui quiescit quiescat quia domus exasperans est |