Hieronymus, Ieremias, Caput 23
| 1 | vae pastoribus qui disperdunt et dilacerant gregem pascuae meae dicit Dominus |
| 2 | ideo haec dicit Dominus Deus Israhel ad pastores qui pascunt populum meum vos dispersistis gregem meum eiecistis eos et non visitastis eos ecce ego visitabo super vos malitiam studiorum vestrorum ait Dominus |
| 3 | et ego congregabo reliquias gregis mei de omnibus terris ad quas eiecero eos illuc et convertam eos ad rura sua et crescent et multiplicabuntur |
| 4 | et suscitabo super eos pastores et pascent eos non formidabunt ultra et non pavebunt et nullus quaeretur ex numero dicit Dominus |
| 5 | ecce dies veniunt ait Dominus et suscitabo David germen iustum et regnabit rex et sapiens erit et faciet iudicium et iustitiam in terra |
| 6 | in diebus illius salvabitur Iuda et Israhel habitabit confidenter et hoc est nomen quod vocabunt eum Dominus iustus noster |
| 7 | propter hoc ecce dies veniunt dicit Dominus et non dicent ultra vivit Dominus qui eduxit filios Israhel de terra Aegypti |
| 8 | sed vivit Dominus qui eduxit et adduxit semen domus Israhel de terra aquilonis et de cunctis terris ad quas eieceram eos illuc et habitabunt in terra sua |
| 9 | ad prophetas contritum est cor meum in medio mei contremuerunt omnia ossa mea factus sum quasi vir ebrius et quasi homo madidus a vino a facie Domini et a facie verborum sanctorum eius |
| 10 | quia adulteris repleta est terra quia a facie maledictionis luxit terra arefacta sunt arva deserti factus est cursus eorum malus et fortitudo eorum dissimilis |
| 11 | propheta namque et sacerdos polluti sunt et in domo mea inveni malum eorum ait Dominus |
| 12 | idcirco via eorum erit quasi lubricum in tenebris inpellentur enim et corruent in ea adferam enim super eos mala annum visitationis eorum ait Dominus |
| 13 | et in prophetis Samariae vidi fatuitatem prophetabant in Baal et decipiebant populum meum Israhel |
| 14 | et in prophetis Hierusalem vidi similitudinem adulterium et iter mendacii et confortaverunt manus pessimorum ut non converteretur unusquisque a malitia sua facti sunt mihi omnes Sodoma et habitatores eius quasi Gomorra |
| 15 | propterea haec dicit Dominus exercituum ad prophetas ecce ego cibabo eos absinthio et potabo eos felle a prophetis enim Hierusalem est egressa pollutio super omnem terram |
| 16 | haec dicit Dominus exercituum nolite audire verba prophetarum qui prophetant vobis et decipiunt vos visionem cordis sui loquuntur non de ore Domini |
| 17 | dicunt his qui blasphemant me locutus est Dominus pax erit vobis et omni qui ambulat in pravitate cordis sui dixerunt non veniet super vos malum |
| 18 | quis enim adfuit in consilio Domini et vidit et audivit sermonem eius quis consideravit verbum illius et audivit |
| 19 | ecce turbo dominicae indignationis egredietur et tempestas erumpens super caput impiorum veniet |
| 20 | non revertetur furor Domini usque dum faciat et usque dum conpleat cogitationem cordis sui in novissimis diebus intellegetis consilium eius |
| 21 | non mittebam prophetas et ipsi currebant non loquebar ad eos et ipsi prophetabant |
| 22 | si stetissent in consilio meo et nota fecissent verba mea populo meo avertissem utique eos a via sua mala et a pessimis cogitationibus suis |
| 23 | putasne Deus e vicino ego sum dicit Dominus et non Deus de longe |
| 24 | si occultabitur vir in absconditis et ego non videbo eum dicit Dominus numquid non caelum et terram ego impleo ait Dominus |
| 25 | audivi quae dixerunt prophetae prophetantes in nomine meo mendacium atque dicentes somniavi somniavi |
| 26 | usquequo istud in corde est prophetarum vaticinantium mendacium et prophetantium seductiones cordis sui |
| 27 | qui volunt facere ut obliviscatur populus meus nominis mei propter somnia eorum quae narrant unusquisque ad proximum suum sicut obliti sunt patres eorum nominis mei propter Baal |
| 28 | propheta qui habet somnium narret somnium et qui habet sermonem meum loquatur sermonem meum vere quid paleis ad triticum dicit Dominus |
| 29 | numquid non verba mea sunt quasi ignis ait Dominus et quasi malleus conterens petram |
| 30 | propterea ecce ego ad prophetas ait Dominus qui furantur verba mea unusquisque a proximo suo |
| 31 | ecce ego ad prophetas ait Dominus qui adsumunt linguas suas et aiunt dicit Dominus |
| 32 | ecce ego ad prophetas somniantes mendacium ait Dominus qui narraverunt ea et seduxerunt populum meum in mendacio suo et in miraculis suis cum ego non misissem eos nec mandassem eis qui nihil profuerunt populo huic dicit Dominus |
| 33 | si igitur interrogaverit te populus iste vel propheta aut sacerdos dicens quod est onus Domini dices ad eos ut quid vobis onus proiciam quippe vos dicit Dominus |
| 34 | et prophetes et sacerdos et populus qui dicit onus Domini visitabo super virum illum et super domum eius |
| 35 | haec dicetis unusquisque ad proximum et ad fratrem suum quid respondit Dominus et quid locutus est Dominus |
| 36 | et onus Domini ultra non memorabitur quia onus erit unicuique sermo suus et pervertitis verba Dei viventis Domini exercituum Dei nostri |
| 37 | haec dices ad prophetam quid respondit tibi Dominus et quid locutus est Dominus |
| 38 | si autem onus Domini dixeritis propter hoc haec dicit Dominus quia dixistis sermonem istum onus Domini et misi ad vos dicens nolite dicere onus Domini |
| 39 | propterea ecce ego tollam vos portans et derelinquam vos et civitatem quam dedi vobis et patribus vestris a facie mea |
| 40 | et dabo vos in obprobrium sempiternum et in ignominiam aeternam quae numquam oblivione delebitur |