Hieronymus, Iob, Caput 10
| 1 | taedet animam meam vitae meae dimittam adversum me eloquium meum loquar in amaritudine animae meae |
| 2 | dicam Deo noli me condemnare indica mihi cur me ita iudices |
| 3 | numquid bonum tibi videtur si calumnieris et opprimas me opus manuum tuarum et consilium impiorum adiuves |
| 4 | numquid oculi carnei tibi sunt aut sicut videt homo et tu videbis |
| 5 | numquid sicut dies hominis dies tui et anni tui sicut humana sunt tempora |
| 6 | ut quaeras iniquitatem meam et peccatum meum scruteris |
| 7 | et scias quia nihil impium fecerim cum sit nemo qui de manu tua possit eruere |
| 8 | manus tuae plasmaverunt me et fecerunt me totum in circuitu et sic repente praecipitas me |
| 9 | memento quaeso quod sicut lutum feceris me et in pulverem reduces me |
| 10 | nonne sicut lac mulsisti me et sicut caseum me coagulasti |
| 11 | pelle et carnibus vestisti me et ossibus et nervis conpegisti me |
| 12 | vitam et misericordiam tribuisti mihi et visitatio tua custodivit spiritum meum |
| 13 | licet haec celes in corde tuo tamen scio quia universorum memineris |
| 14 | si peccavi et ad horam pepercisti mihi cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris |
| 15 | et si impius fuero vae mihi est et si iustus non levabo caput saturatus adflictione et miseria |
| 16 | et propter superbiam quasi leaenam capies me reversusque mirabiliter me crucias |
| 17 | instauras testes tuos contra me et multiplicas iram tuam adversum me et poenae militant in me |
| 18 | quare de vulva eduxisti me qui utinam consumptus essem ne oculus me videret |
| 19 | fuissem quasi qui non essem de utero translatus ad tumulum |
| 20 | numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi dimitte ergo me ut plangam paululum dolorem meum |
| 21 | antequam vadam et non revertar ad terram tenebrosam et opertam mortis caligine |
| 22 | terram miseriae et tenebrarum ubi umbra mortis et nullus ordo et sempiternus horror inhabitans |