Hieronymus, Numeri, Caput 22
| 1 | profectique castrametati sunt in campestribus Moab ubi trans Iordanem Hierichus sita est |
| 2 | videns autem Balac filius Sepphor omnia quae fecerat Israhel Amorreo |
| 3 | et quod pertimuissent eum Moabitae et impetum eius ferre non possent |
| 4 | dixit ad maiores natu Madian ita delebit hic populus omnes qui in nostris finibus commorantur quomodo solet bos herbas usque ad radices carpere ipse erat eo tempore rex in Moab |
| 5 | misit ergo nuntios ad Balaam filium Beor ariolum qui habitabat super flumen terrae filiorum Ammon ut vocarent eum et dicerent ecce egressus est populus ex Aegypto qui operuit superficiem terrae sedens contra me |
| 6 | veni igitur et maledic populo huic quia fortior me est si quo modo possim percutere et eicere eum de terra mea novi enim quod benedictus sit cui benedixeris et maledictus in quem maledicta congesseris |
| 7 | perrexerunt seniores Moab et maiores natu Madian habentes divinationis pretium in manibus cumque venissent ad Balaam et narrassent ei omnia verba Balac |
| 8 | ille respondit manete hic nocte et respondebo quicquid mihi dixerit Dominus manentibus illis apud Balaam venit Deus et ait ad eum |
| 9 | quid sibi volunt homines isti apud te |
| 10 | respondit Balac filius Sepphor rex Moabitarum misit ad me |
| 11 | dicens ecce populus qui egressus est de Aegypto operuit superficiem terrae veni et maledic ei si quo modo possim pugnans abicere eum |
| 12 | dixitque Deus ad Balaam noli ire cum eis neque maledicas populo quia benedictus est |
| 13 | qui mane consurgens dixit ad principes ite in terram vestram quia prohibuit me Deus venire vobiscum |
| 14 | reversi principes dixerunt ad Balac noluit Balaam venire nobiscum |
| 15 | rursum ille multo plures et nobiliores quam ante miserat misit |
| 16 | qui cum venissent ad Balaam dixerunt sic dicit Balac filius Sepphor ne cuncteris venire ad me |
| 17 | paratum honorare te et quicquid volueris dare veni et maledic populo isti |
| 18 | respondit Balaam si dederit mihi Balac plenam domum suam argenti et auri non potero inmutare verbum Domini Dei mei ut vel plus vel minus loquar |
| 19 | obsecro ut hic maneatis etiam hac nocte et scire queam quid mihi rursum respondeat Dominus |
| 20 | venit ergo Deus ad Balaam nocte et ait ei si vocare te venerunt homines isti surge et vade cum eis ita dumtaxat ut quod tibi praecepero facias |
| 21 | surrexit Balaam mane et strata asina profectus est cum eis |
| 22 | et iratus est Deus stetitque angelus Domini in via contra Balaam qui sedebat asinae et duos pueros habebat secum |
| 23 | cernens asina angelum stantem in via evaginato gladio avertit se de itinere et ibat per agrum quam cum verberaret Balaam et vellet ad semitam reducere |
| 24 | stetit angelus in angustiis duarum maceriarum quibus vineae cingebantur |
| 25 | quem videns asina iunxit se parieti et adtrivit sedentis pedem at ille iterum verberabat |
| 26 | et nihilominus angelus ad locum angustum transiens ubi nec ad dextram nec ad sinistram poterat deviari obvius stetit |
| 27 | cumque vidisset asina stantem angelum concidit sub pedibus sedentis qui iratus vehementius caedebat fuste latera |
| 28 | aperuitque Dominus os asinae et locuta est quid feci tibi cur percutis me ecce iam tertio |
| 29 | respondit Balaam quia commeruisti et inlusisti mihi utinam haberem gladium ut te percuterem |
| 30 | dixit asina nonne animal tuum sum cui semper sedere consuesti usque in praesentem diem dic quid simile umquam fecerim tibi at ille ait numquam |
| 31 | protinus aperuit Dominus oculos Balaam et vidit angelum stantem in via evaginato gladio adoravitque eum pronus in terram |
| 32 | cui angelus cur inquit tertio verberas asinam tuam ego veni ut adversarer tibi quia perversa est via tua mihique contraria |
| 33 | et nisi asina declinasset de via dans locum resistenti te occidissem et illa viveret |
| 34 | dixit Balaam peccavi nesciens quod tu stares contra me et nunc si displicet tibi ut vadam revertar |
| 35 | ait angelus vade cum istis et cave ne aliud quam praecepero tibi loquaris ivit igitur cum principibus |
| 36 | quod cum audisset Balac egressus est in occursum eius in oppido Moabitarum quod situm est in extremis finibus Arnon |
| 37 | dixitque ad Balaam misi nuntios ut vocarent te cur non statim venisti ad me an quia mercedem adventui tuo reddere nequeo |
| 38 | cui ille respondit ecce adsum numquid loqui potero aliud nisi quod Deus posuerit in ore meo |
| 39 | perrexerunt ergo simul et venerunt in urbem quae in extremis regni eius finibus erat |
| 40 | cumque occidisset Balac boves et oves misit ad Balaam et principes qui cum eo erant munera |
| 41 | mane autem facto duxit eum ad excelsa Baal et intuitus est extremam partem populi |