Hieronymus, Exodus, Caput 16
| 1 | profectique sunt de Helim et venit omnis multitudo filiorum Israhel in desertum Sin quod est inter Helim et Sinai quintodecimo die mensis secundi postquam egressi sunt de terra Aegypti |
| 2 | et murmuravit omnis congregatio filiorum Israhel contra Mosen et contra Aaron in solitudine |
| 3 | dixeruntque ad eos filii Israhel utinam mortui essemus per manum Domini in terra Aegypti quando sedebamus super ollas carnium et comedebamus panes in saturitate cur eduxistis nos in desertum istud ut occideretis omnem multitudinem fame |
| 4 | dixit autem Dominus ad Mosen ecce ego pluam vobis panes de caelo egrediatur populus et colligat quae sufficiunt per singulos dies ut temptem eum utrum ambulet in lege mea an non |
| 5 | die autem sexta parent quod inferant et sit duplum quam colligere solebant per singulos dies |
| 6 | dixeruntque Moses et Aaron ad omnes filios Israhel vespere scietis quod Dominus eduxerit vos de terra Aegypti |
| 7 | et mane videbitis gloriam Domini audivit enim murmur vestrum contra Dominum nos vero quid sumus quia mussitatis contra nos |
| 8 | et ait Moses dabit Dominus vobis vespere carnes edere et mane panes in saturitate eo quod audierit murmurationes vestras quibus murmurati estis contra eum nos enim quid sumus nec contra nos est murmur vestrum sed contra Dominum |
| 9 | dixitque Moses ad Aaron dic universae congregationi filiorum Israhel accedite coram Domino audivit enim murmur vestrum |
| 10 | cumque loqueretur Aaron ad omnem coetum filiorum Israhel respexerunt ad solitudinem et ecce gloria Domini apparuit in nube |
| 11 | locutus est autem Dominus ad Mosen dicens |
| 12 | audivi murmurationes filiorum Israhel loquere ad eos vespere comedetis carnes et mane saturabimini panibus scietisque quod sim Dominus Deus vester |
| 13 | factum est ergo vespere et ascendens coturnix operuit castra mane quoque ros iacuit per circuitum castrorum |
| 14 | cumque operuisset superficiem terrae apparuit in solitudine minutum et quasi pilo tunsum in similitudinem pruinae super terram |
| 15 | quod cum vidissent filii Israhel dixerunt ad invicem man hu quod significat quid est hoc ignorabant enim quid esset quibus ait Moses iste est panis quem dedit Dominus vobis ad vescendum |
| 16 | hic est sermo quem praecepit Dominus colligat ex eo unusquisque quantum sufficiat ad vescendum gomor per singula capita iuxta numerum animarum vestrarum quae habitant in tabernaculo sic tolletis |
| 17 | feceruntque ita filii Israhel et collegerunt alius plus alius minus |
| 18 | et mensi sunt ad mensuram gomor nec qui plus collegerat habuit amplius nec qui minus paraverat repperit minus sed singuli iuxta id quod edere poterant congregarunt |
| 19 | dixitque Moses ad eos nullus relinquat ex eo in mane |
| 20 | qui non audierunt eum sed dimiserunt quidam ex eis usque mane et scatere coepit vermibus atque conputruit et iratus est contra eos Moses |
| 21 | colligebant autem mane singuli quantum sufficere poterat ad vescendum cumque incaluisset sol liquefiebat |
| 22 | in die vero sexta collegerunt cibos duplices id est duo gomor per singulos homines venerunt autem omnes principes multitudinis et narraverunt Mosi |
| 23 | qui ait eis hoc est quod locutus est Dominus requies sabbati sanctificata erit Domino cras quodcumque operandum est facite et quae coquenda sunt coquite quicquid autem reliquum fuerit reponite usque in mane |
| 24 | feceruntque ita ut praeceperat Moses et non conputruit neque vermis inventus est in eo |
| 25 | dixitque Moses comedite illud hodie quia sabbatum est Domino non invenietur hodie in agro |
| 26 | sex diebus colligite in die autem septimo sabbatum est Domino idcirco non invenietur |
| 27 | venit septima dies et egressi de populo ut colligerent non invenerunt |
| 28 | dixit autem Dominus ad Mosen usquequo non vultis custodire mandata mea et legem meam |
| 29 | videte quod Dominus dederit vobis sabbatum et propter hoc tribuerit vobis die sexto cibos duplices maneat unusquisque apud semet ipsum nullus egrediatur de loco suo die septimo |
| 30 | et sabbatizavit populus die septimo |
| 31 | appellavitque domus Israhel nomen eius man quod erat quasi semen coriandri album gustusque eius quasi similae cum melle |
| 32 | dixit autem Moses iste est sermo quem praecepit Dominus imple gomor ex eo et custodiatur in futuras retro generationes ut noverint panem quo alui vos in solitudine quando educti estis de terra Aegypti |
| 33 | dixitque Moses ad Aaron sume vas unum et mitte ibi man quantum potest capere gomor et repone coram Domino ad servandum in generationes vestras |
| 34 | sicut praecepit Dominus Mosi posuitque illud Aaron in tabernaculo reservandum |
| 35 | filii autem Israhel comederunt man quadraginta annis donec venirent in terram habitabilem hoc cibo aliti sunt usquequo tangerent fines terrae Chanaan |
| 36 | gomor autem decima pars est oephi |