Hieronymus, Exodus, Caput 8
| 1 | dixitque Dominus ad Mosen ingredere ad Pharao et dices ad eum haec dicit Dominus dimitte populum meum ut sacrificet mihi |
| 2 | sin autem nolueris dimittere ecce ego percutiam omnes terminos tuos ranis |
| 3 | et ebulliet fluvius ranas quae ascendent et ingredientur domum tuam et cubiculum lectuli tui et super stratum tuum et in domos servorum tuorum et in populum tuum et in furnos tuos et in reliquias ciborum tuorum |
| 4 | et ad te et ad populum tuum et ad omnes servos tuos intrabunt ranae |
| 5 | dixitque Dominus ad Mosen dic Aaron extende manum tuam super fluvios et super rivos ac paludes et educ ranas super terram Aegypti |
| 6 | extendit Aaron manum super aquas Aegypti et ascenderunt ranae operueruntque terram Aegypti |
| 7 | fecerunt autem et malefici per incantationes suas similiter eduxeruntque ranas super terram Aegypti |
| 8 | vocavit autem Pharao Mosen et Aaron et dixit orate Dominum ut auferat ranas a me et a populo meo et dimittam populum ut sacrificet Domino |
| 9 | dixitque Moses Pharaoni constitue mihi quando deprecer pro te et pro servis tuis et pro populo tuo ut abigantur ranae a te et a domo tua et tantum in flumine remaneant |
| 10 | qui respondit cras at ille iuxta verbum inquit tuum ut scias quoniam non est sicut Dominus Deus noster |
| 11 | et recedent ranae a te et a domo tua et a servis tuis et a populo tuo tantum in flumine remanebunt |
| 12 | egressique sunt Moses et Aaron a Pharaone et clamavit Moses ad Dominum pro sponsione ranarum quam condixerat Pharaoni |
| 13 | fecitque Dominus iuxta verbum Mosi et mortuae sunt ranae de domibus et de villis et de agris |
| 14 | congregaveruntque eas in inmensos aggeres et conputruit terra |
| 15 | videns autem Pharao quod data esset requies ingravavit cor suum et non audivit eos sicut praeceperat Dominus |
| 16 | dixitque Dominus ad Mosen loquere ad Aaron extende virgam tuam et percute pulverem terrae et sint scinifes in universa terra Aegypti |
| 17 | feceruntque ita et extendit Aaron manu virgam tenens percussitque pulverem terrae et facti sunt scinifes in hominibus et in iumentis omnis pulvis terrae versus est in scinifes per totam terram Aegypti |
| 18 | feceruntque similiter malefici incantationibus suis ut educerent scinifes et non potuerunt erantque scinifes tam in hominibus quam in iumentis |
| 19 | et dixerunt malefici ad Pharao digitus Dei est induratumque est cor Pharaonis et non audivit eos sicut praeceperat Dominus |
| 20 | dixit quoque Dominus ad Mosen consurge diluculo et sta coram Pharaone egreditur enim ad aquas et dices ad eum haec dicit Dominus dimitte populum meum ut sacrificet mihi |
| 21 | quod si non dimiseris eum ecce ego inmittam in te et in servos tuos et in populum tuum et in domos tuas omne genus muscarum et implebuntur domus Aegyptiorum muscis diversi generis et in universa terra in qua fuerint |
| 22 | faciamque mirabilem in die illa terram Gessen in qua populus meus est ut non sint ibi muscae et scias quoniam ego Dominus in medio terrae |
| 23 | ponamque divisionem inter populum meum et populum tuum cras erit signum istud |
| 24 | fecitque Dominus ita et venit musca gravissima in domos Pharaonis et servorum eius et in omnem terram Aegypti corruptaque est terra ab huiuscemodi muscis |
| 25 | vocavit Pharao Mosen et Aaron et ait eis ite sacrificate Deo vestro in terra |
| 26 | et ait Moses non potest ita fieri abominationes enim Aegyptiorum immolabimus Domino Deo nostro quod si mactaverimus ea quae colunt Aegyptii coram eis lapidibus nos obruent |
| 27 | via trium dierum pergemus in solitudine et sacrificabimus Domino Deo nostro sicut praeceperit nobis |
| 28 | dixitque Pharao ego dimittam vos ut sacrificetis Domino Deo vestro in deserto verumtamen longius ne abeatis rogate pro me |
| 29 | et ait Moses egressus a te orabo Dominum et recedet musca a Pharaone et a servis et a populo eius cras verumtamen noli ultra fallere ut non dimittas populum sacrificare Domino |
| 30 | egressusque Moses a Pharao oravit Dominum |
| 31 | qui fecit iuxta verbum illius et abstulit muscas a Pharao et a servis et a populo eius non superfuit ne una quidem |
| 32 | et ingravatum est cor Pharaonis ita ut ne hac quidem vice dimitteret populum |