Hieronymus, Genesis, Caput 44
| 1 | praecepit autem Ioseph dispensatori domus suae dicens imple saccos eorum frumento quantum possunt capere et pone pecuniam singulorum in summitate sacci |
| 2 | scyphum autem meum argenteum et pretium quod dedit tritici pone in ore sacci iunioris factumque est ita |
| 3 | et orto mane dimissi sunt cum asinis suis |
| 4 | iamque urbem exierant et processerant paululum tum Ioseph arcessito dispensatore domus surge inquit persequere viros et adprehensis dicito quare reddidistis malum pro bono |
| 5 | scyphum quem furati estis ipse est in quo bibit dominus meus et in quo augurari solet pessimam rem fecistis |
| 6 | fecit ille ut iusserat et adprehensis per ordinem locutus est |
| 7 | qui responderunt quare sic loquitur dominus noster ut servi tui tantum flagitii commiserint |
| 8 | pecuniam quam invenimus in summitate saccorum reportavimus ad te de terra Chanaan et quomodo consequens est ut furati simus de domo domini tui aurum vel argentum |
| 9 | apud quemcumque fuerit inventum servorum tuorum quod quaeris moriatur et nos servi erimus domini nostri |
| 10 | qui dixit fiat iuxta vestram sententiam apud quem fuerit inventum ipse sit servus meus vos autem eritis innoxii |
| 11 | itaque festinato deponentes in terram saccos aperuerunt singuli |
| 12 | quos scrutatus incipiens a maiore usque ad minimum invenit scyphum in sacco Beniamin |
| 13 | at illi scissis vestibus oneratisque rursum asinis reversi sunt in oppidum |
| 14 | primusque Iudas cum fratribus ingressus est ad Ioseph necdum enim de loco abierat omnesque ante eum in terra pariter corruerunt |
| 15 | quibus ille ait cur sic agere voluistis an ignoratis quod non sit similis mei in augurandi scientia |
| 16 | cui Iudas quid respondebimus inquit domino meo vel quid loquemur aut iusti poterimus obtendere Deus invenit iniquitatem servorum tuorum en omnes servi sumus domini mei et nos et apud quem inventus est scyphus |
| 17 | respondit Ioseph absit a me ut sic agam qui furatus est scyphum ipse sit servus meus vos autem abite liberi ad patrem vestrum |
| 18 | accedens propius Iudas confidenter ait oro domine mi loquatur servus tuus verbum in auribus tuis et ne irascaris famulo tuo tu es enim post Pharaonem |
| 19 | dominus meus interrogasti prius servos tuos habetis patrem aut fratrem |
| 20 | et nos respondimus tibi domino meo est nobis pater senex et puer parvulus qui in senecta illius natus est cuius uterinus frater est mortuus et ipsum solum habet mater sua pater vero tenere diligit eum |
| 21 | dixistique servis tuis adducite eum ad me et ponam oculos meos super illum |
| 22 | suggessimus domino meo non potest puer relinquere patrem suum si enim illum dimiserit morietur |
| 23 | et dixisti servis tuis nisi venerit frater vester minimus vobiscum non videbitis amplius faciem meam |
| 24 | cum ergo ascendissemus ad famulum tuum patrem nostrum narravimus ei omnia quae locutus est dominus meus |
| 25 | et dixit pater noster revertimini et emite nobis parum tritici |
| 26 | cui diximus ire non possumus si frater noster minimus descendet nobiscum proficiscemur simul alioquin illo absente non audemus videre faciem viri |
| 27 | atque ille respondit vos scitis quod duos genuerit mihi uxor mea |
| 28 | egressus est unus et dixistis bestia devoravit eum et hucusque non conparet |
| 29 | si tuleritis et istum et aliquid ei in via contigerit deducetis canos meos cum maerore ad inferos |
| 30 | igitur si intravero ad servum tuum patrem nostrum et puer defuerit cum anima illius ex huius anima pendeat |
| 31 | videritque eum non esse nobiscum morietur et deducent famuli tui canos eius cum dolore ad inferos |
| 32 | ego proprie servus tuus qui in meam hunc recepi fidem et spopondi dicens nisi reduxero eum peccati reus ero in patrem meum omni tempore |
| 33 | manebo itaque servus tuus pro puero in ministerium domini mei et puer ascendat cum fratribus suis |
| 34 | non enim possum redire ad patrem absente puero ne calamitatis quae oppressura est patrem meum testis adsistam |