Hieronymus, Vita S. Hilarionis, 3, 24

1	Hilarionem colebat M. Antonius.
2	- Tempus me deficiet, si voluero universa signa, quae ab eo perpetrata sunt, dicere.
3	In tantam enim a Domino fuerat elevatus gloriam, ut beatus quoque Antonius audiens conversationem eius, scriberet ei, libenterque eius epistolas sumeret.
4	Et si quando de Syriae partibus ad se languentes perrexissent, diceret eis: Quare vos tam longe vexare voluistis, cum habeatis ibi filium meum Hilarionem?
5	Exemplo itaque eius per totam Palaestinam innumerabilia monasteria esse coeperunt, et omnes ad eum Monachi certatim currere.
6	Quod [Al. Quos] ille cernens, laudabat Domini gratiam; et ad profectum animae singulos cohortabatur, dicens: Praeterire figuram huius mundi; et illam esse veram vitam, quae vitae praesentis emeretur incommodo.