Hieronymus, Vita S. Hilarionis, 3, 17.
| 1 | Marsitas, iuvenis fortissimus. |
| 2 | - Praeterea fortissimus iuvenis nomine Marsitas de territorio Ierosolymae, tantum sibi applaudebat in viribus, ut quindecim frumenti modios diu longeque portaret; et hanc haberet palmam fortitudinis suae, si asinos vinceret. |
| 3 | Hic affectus pessimo daemone, non catenas, non compedes, non claustra ostiorum integra patiebatur: multorum nasum et aures morsibus amputaverat: horum pedes, illorum crura fregerat. |
| 4 | Tantumque sui terrorem omnibus incusserat, ut oneratus catenis et funibus, in diversa nitentium, quasi ferocissimus taurus ad monasterium pertraheretur; quem postquam fratres videre, perterriti (erat enim mirae magnitudinis) nuntiaverunt patri. |
| 5 | Ille sicut sedebat, iussit eum ad se pertrahi, et dimitti. |
| 6 | Solutoque: Inclina, ait, caput, et veni. |
| 7 | Tremere ille, et cervicem flectere, nec aspicere contra ausus, omnique ferocitate deposita, pedes coepit sedentis lambere. |
| 8 | Adiuratus itaque daemon, et tortus, qui iuvenem possederat, septima die egressus est. |