Hieronymus, Vita Malchi monachi captivi, 7.
| 1 | Formicarum exemplo excitatur. |
| 2 | - Post grande intervallum dum solus in eremo sedeo, et praeter coelum terramque nihil video, coepi mecum tacitus volvere, et inter multa, contubernii quoque monachorum recordari, maximeque vultum Patris mei, qui me erudierat, tenuerat, perdiderat. |
| 3 | Sicque cogitans, aspicio formicarum gregem angusto calle fervere. |
| 4 | Videres onera maiora quam corpora. |
| 5 | Aliae herbarum quaedam semina forcipe oris trahebant; aliae egerebant humum de foveis; et aquarum meatus aggeribus excludebant. |
| 6 | Illae venturae hiemis memores, ne madefacta humus in herbam horrea verteret, illata semina praecidebant; hae luctu celebri, corpora defuncta deportabant. |
| 7 | Quodque magis mirum est in tanto agmine, egrediens non obstabat intranti; quin potius si quam vidissent sub fasce et onere concidisse, suppositis humeris adiuvabant. |
| 8 | Quid multa? |
| 9 | pulchrum mihi spectaculum dies illa praebuit. |
| 10 | Unde recordatus Salomonis (Prov. VI et XXX), ad formicarum solertiam nos mittentis, et pigras mentes tali exemplo suscitantis, coepi taedere captivitatis, et monasterii cellulas quaerere, ac formicarum illarum desiderare similitudinem, ubi laboratur in medium, cumque nihil cuiusquam proprium sit, omnium omnia sunt. |