Hieronymus, Psalmorum 2, LIBER PSALMORUM IUXTA SEPTUAGINTA INTERPRETES..., PSALMUS LIV.
| 1 | IN FINEM, IN CARMINIBUS, INTELLECTUS DAVID. Exaudi, Deus, orationem meam, et ne despexeris deprecationem meam: intende mihi, et exaudi me. |
| 2 | Contristatus sum in exercitatione mea, et conturbatus sum a voce inimici, <et> a tribulatione peccatoris. |
| 3 | Quoniam declinaverunt in me iniquitates: et in ira molesti erant mihi. |
| 4 | Cor meum conturbatum est in me: et formido mortis cecidit super me. |
| 5 | Timor et tremor venerunt super me: et contexerunt me tenebrae. |
| 6 | Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut columbae? et volabo, et requiescam. |
| 7 | Ecce elongavi fugiens: et mansi in solitudine. |
| 8 | DIAPSALMA. Exspectabam eum qui salvum me fecit, a pusillanimitate spiritus et tempestate. |
| 9 | Praecipita, Domine, divide linguas eorum: quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate. |
| 10 | Die ac nocte circumdabit eam super muros eius iniquitas: et labor in medio eius, et iniustitia: Et non defecit de plateis eius, usura et dolus. |
| 11 | Quoniam si inimicus <meus> maledixisset mihi: sustinuissem <utique> Et si is qui oderat me, super me magna locutus fuisset: abscondissem me forsitan ab eo. |
| 12 | Tu vero homo unanimis, dux meus et notus meus. |
| 13 | Qui simul mecum dulces capiebas cibos: in domo Dei ambulavimus cum consensu. |
| 14 | Veniat mors super illos: <et> descendant in infernum viventes. |
| 15 | Quoniam nequitiae in habitaculis eorum, in medio eorum. |
| 16 | Ego <autem> ad Deum clamavi: et Dominus salvabit me. |
| 17 | Vespere et mane et meridie narrabo, et annuntiabo; et exaudiet vocem meam. |
| 18 | Redimet in pace animam meam ab his, qui appropinquant mihi: quoniam inter multos erant mecum. |
| 19 | Exaudiet Deus, et humiliabit illos, qui est ante secula. |
| 20 | DIAPSALMA. Non est illis commutatio, et non timuerunt Deum: extendit manum suam in retribuendo. |
| 21 | Contaminaverunt testamentum eius, divisi sunt ab ira vultus eius: et appropinquavit cor illius. |
| 22 | Molliti sunt sermones eius super oleum: et ipsi sunt iacula. |
| 23 | Iacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet: non dabit in aeternum fluctuationem iusto. |
| 24 | Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus. |
| 25 | Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos: ego autem sperabo in te <Domine> IN FINEM, IN CARMINIBUS, INTELLECTUS DAVID. Exaudi, Deus, orationem meam, et ne despexeris deprecationem meam: intende in me, et exaudi me. |
| 26 | Contristatus sum in exercitatione mea: et conturbatus sum a voce inimici, et a tribulatione peccatoris. |
| 27 | Quoniam declinaverunt in me iniquitates: et in ira molesti erant mihi. |
| 28 | Cor meum conturbatum est in me: et formido mortis cecidit super me. |
| 29 | Timor et tremor venerunt super me: et contexerunt me tenebrae. |
| 30 | Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut columbae, et volabo, et requiescam. |
| 31 | Ecce elongavi fugiens, et mansi in solitudine. |
| 32 | DIAPSALMA. Exspectabam eum qui me salvum faceret, a pusillo animo et tempestate. |
| 33 | Praecipita, Domine, et divide linguas eorum: quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate die ac nocte. |
| 34 | Circumdabit eam super muros eius iniquitas: et labor in medio eius, et iniustitia. |
| 35 | Et non defecit de plateis eius, usura et dolus: quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, supportassem utique. |
| 36 | Et si is qui oderat me, super me magna locutus fuisset: absconderem me utique ab eo. |
| 37 | Tu vero homo unanimis, dux meus et notus meus: qui simul mecum dulces capiebas cibos: in domo Domini [Ms. add. Dei] ambulavimus cum consensu. |
| 38 | Veniat mors super illos: et descendant in infernum viventes. |
| 39 | Quoniam nequitia in hospitiis eorum, in medio ipsorum [Ms. eorum]. |
| 40 | Ego autem ad Dominum [Ms. Deum] clamavi: et Dominus exaudivit me. |
| 41 | Vespere et mane et meridie narrabo, et annuntiabo: et exaudiet vocem meam. |
| 42 | Liberabit in pace animam meam ab his, qui appropiant mihi: quoniam inter multos erant mecum. |
| 43 | Exaudiet Deus, et humiliabit eos, qui est ante saecula, et manet in aeternum. |
| 44 | DIAPSALMA. Non est enim illis commutatio, et non timuerunt Deum: extendit manum suam in retribuendo illis. |
| 45 | Contaminaverunt testamentum eius, divisi sunt ab ira vultus eius: et appropiavit cor eius. |
| 46 | Mollierunt sermones suos super oleum, et ipsi sunt iacula. |
| 47 | Iacta in Deum cogitatum tuum: et ipse te enutriet. |
| 48 | Non dabit in aeternum fluctuationem iusto: tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus. |
| 49 | Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos: ego vero in te sperabo [Ms. speravi], Domine. |