Hieronymus, Psalmorum 2, LIBER PSALMORUM IUXTA SEPTUAGINTA INTERPRETES..., PSALMUS XXXVIII.
| 1 | IN FINEM IPSI IDITHUN, CANTICUM DAVID. Dixi: Custodiam vias meas: ut non delinquam in lingua mea. |
| 2 | Posui ori meo custodiam: cum consisteret peccator adversum me. |
| 3 | Obmutui et รท> humiliatus sum <et> silui a bonis: et dolor meus renovatus est. |
| 4 | Concaluit cor meum intra me <et> in meditatione mea exardescet ignis. |
| 5 | Locutus sum in lingua mea: Notum fac mihi, Domine, finem meum. |
| 6 | Et numerum dierum meorum, quis est? ut sciam quid desit mihi. |
| 7 | Ecce mensurabiles posuisti dies meos: et substantia mea tamquam nihilum ante te. |
| 8 | Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens. |
| 9 | DIAPSALMA. Verumtamen in imagine pertransit homo; sed et frustra conturbatur. |
| 10 | Thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea. |
| 11 | Et nunc quae est exspectatio mea? nonne Dominus? <et> substantia mea apud te est. |
| 12 | Ab omnibus iniquitatibus meis erue me: opprobrium insipienti dedisti me. |
| 13 | Obmutui <et> non aperui os meum, quoniam tu fecisti: amove a me plagas tuas. |
| 14 | A fortitudine manus tuae ego defeci in increpationibus: propter iniquitatem corripuisti hominem. |
| 15 | Et tabescere fecisti sicut araneam animam eius: verumtamen vane <conturbatur> omnis homo. |
| 16 | DIAPSALMA. <Ex> audi orationem meam, Domine, et deprecationem <meam> auribus percipe lacrymas meas: Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te, <et> peregrinus: sicut omnes patres mei. |
| 17 | Remitte mihi ut refrigerer priusquam abeam: et amplius non ero. |
| 18 | IN FINEM, PRO IDITHUN, CANTICUM DAVID [Aug. IPSI DAVID]. |
| 19 | Dixi: Custodiam vias meas: ut non delinquam in lingua mea. |
| 20 | Posui ori meo custodiam: dum consistit peccator adversus me. |
| 21 | Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis: et dolor meus renovatus est. |
| 22 | Concaluit cor meum intra me: et in meditatione mea exardescit ignis. |
| 23 | Locutus sum in lingua mea: Notum mihi fac, Domine, finem meum: et numerum dierum meorum, quis [Ms. qui] est? ut sciam quid desit mihi. |
| 24 | Ecce veteres posuisti dies meos: et substantia mea tamquam nihil ante te est [Ms. tacet est]. |
| 25 | Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens. |
| 26 | DIAPSALMA. Quamquam in imagine Dei ambulat homo: vane conturbabitur. |
| 27 | Thesaurizat, et ignorat cui congreget ea: et nunc quae est exspectatio mea? nonne Dominus? et substantia mea tamquam nihil ante te est. |
| 28 | Ab omnibus iniquitatibus meis eripe [Ms. erue] me: opprobrium insipienti dedisti me. |
| 29 | Obmutui, et non aperui os meum, quoniam tu fecisti me, amove a me plagas tuas: a fortitudine enim manus tuae ego defeci in increpationibus. |
| 30 | Propter iniquitatem corripuisti hominem: et tabescere fecisti sicut araneam animam eius. |
| 31 | Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens. |
| 32 | DIAPSALMA. Exaudi, Deus, orationem meam et deprecationem meam: auribus percipe lacrymas meas. |
| 33 | Quoniam incola ego sum apud te in terra: et peregrinus sicut omnes patres mei. |
| 34 | Remitte mihi, ut refrigerer priusquam eam: et amplius non ero |