Hieronymus, Psalmorum 2, LIBER PSALMORUM IUXTA SEPTUAGINTA INTERPRETES..., PSALMUS XXX.
| 1 | IN FINEM, PSALMUS DAVID. In te, Domine, speravi, non confundar in aeternum: in iustitia tua libera me. |
| 2 | Inclina ad me aurem tuam: accelera, ut eruas me. |
| 3 | Esto mihi in Deum protectorem, et in domum refugii, ut salvum me facias. |
| 4 | Quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu: et propter nomen tuum deduces me, et enutries me. |
| 5 | Educes me de laqueo hoc, quem absconderunt mihi: quoniam tu es protector meus. |
| 6 | In manus tuas commendo spiritum meum: redemisti me, Domine Deus veritatis. |
| 7 | Odisti observantes vanitates, supervacue. |
| 8 | Ego autem in Domino speravi: exsultabo, et laetabor in misericordia tua. |
| 9 | Quoniam respexisti humilitatem meam: salvasti de necessitatibus animam meam. |
| 10 | Nec conclusisti me in manibus inimici: statuisti in loco spatioso pedes meos. |
| 11 | Miserere mei, Domine, quoniam tribulor: conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus. |
| 12 | Quoniam defecit in dolore vita mea: et anni mei in gemitibus. |
| 13 | Infirmata est in paupertate virtus mea: et ossa mea conturbata sunt. |
| 14 | Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium, et vicinis meis valde, et timor notis meis. |
| 15 | Qui videbant me, foras fugerunt a me: oblivioni datus sum tamquam mortuus a corde. |
| 16 | Factus sum tamquam vas perditum: quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu. |
| 17 | In eo dum convenirent simul adversum me: accipere animam meam consiliati sunt. |
| 18 | Ego autem in te speravi, Domine, dixi: Deus meus es tu, in manibus tuis sortes meae. |
| 19 | Eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me. |
| 20 | Illustra facient tuam super servum tuum: salvum me fac in misericordia tua: Domine, non confundar, quoniam invocavi te. |
| 21 | Erubescant impii, et deducantur in infernum: muta fiant labia dolosa, Quae loquuntur adversus iustum iniquitatem, in superbia et abusione. |
| 22 | Quam magna multitudo dulcedinis tuae, <Domine> quam abscondisti timentibus te. |
| 23 | Perfecisti eis qui sperant in te, in conspectu filiorum hominum. |
| 24 | Abscondes eos in abscondito faciei tuae, a conturbatione hominum. |
| 25 | Proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum. |
| 26 | Benedictus Dominus, quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita. |
| 27 | Ego autem dixi in excessu mentis meae: Proiectus sum a facie oculorum tuorum. |
| 28 | Ideo exaudisti vocem orationis meae, dum clamarem ad te. |
| 29 | Diligite Dominum, omnes sancti eius, <quoniam> veritates requiret Dominus: et retribuet abundanter facientibus superbiam. |
| 30 | Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes qui speratis in Domino. |
| 31 | IN FINEM, PSALMUS DAVID. In te, Domine, speravi, non confundar in aeternum: in tua iustitia libera me, et eripe me. |
| 32 | Inclina ad me aurem tuam: accelera ut eripias me. |
| 33 | Esto mihi in Deum protectorem, et in locum refugii: ut salvum me facias. |
| 34 | Quoniam firmamentum meum, et refugium meum es tu: et propter nomen tuum dux mihi eris, et enutries me. |
| 35 | Et [Ms. tacet et] educes me de laqueo isto, quem occultaverunt mihi, quoniam tu es protector meus, Domine: in manus tuas commendo spiritum meum. |
| 36 | Redemisti me, Domine Deus veritatis: odisti observantes vanitatem, supervacue. |
| 37 | Ego autem in Domino sperabo [Ms. speravi]: exsultabo, et laetabor [Ms. iucundabor] in tua misericordia. |
| 38 | Quia respexisti humilitatem meam: salvam fecisti de necessitatibus animam meam: nec conclusisti me in manus inimici. |
| 39 | Statuisti in loco [Ms. tacet loco] spatioso pedes meos: miserere mihi [Ms. tacet mei], Domine, quoniam tribulor. |
| 40 | Conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus. |
| 41 | Quoniam defecit in dolore vita mea: et anni mei in gemitibus. |
| 42 | Infirmata est in paupertate virtus mea: et ossa mea eo turbata sunt. |
| 43 | Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium [Ms. add. et] vicinis meis nimium [ms. nimis], et timor notis meis. |
| 44 | Qui videbant me, foras fugiebant a me: excidi tamquam mortuus a corde, et factus sum sicut vas perditum. |
| 45 | Quoniam audivi vituperationem multorum circumhabitantium. |
| 46 | In eo dum congregarentur omnes simul adversus me: ut acciperent animam meam, consiliati sunt. |
| 47 | Ego vero in te speravi, Domine, dixi: Tu es Deus meus, in manibus tuis tempora mea. |
| 48 | Libera me, et eripe me de manibus inimicorum meorum, et a persequentibus me. |
| 49 | Illumina [Ms. inlustra] faciem tuam super servum tuum, et [Ms. tacet et] salvum me fac in tua misericordia: Domine, non confundar, quoniam invocavi te. |
| 50 | Erubescant impii, et deducantur in infernum: muta efficiantur labia dolosa, quae loquuntur adversus iustum iniquitatem, in superbia et contemptu. |
| 51 | Quam magna [Ms. multa] multitudo dulcedinis tuae, Domine: quam abscondisti timentibus te, et perfecisti eam sperantibus in te, in conspectu filiorum hominum! Abscondes eos in abdito vultus tui, a conturbatione hominum. |
| 52 | Proteges eos in tabernaculo tuo [Ms. tac. tuo], a contradictione linguarum. |
| 53 | > Benedictus Dominus, quoniam mirificavit misericordiam suam in civitate circumstantiae. |
| 54 | Ego autem dixi in pavore meo: Proiectus sum a vultu oculorum tuorum. |
| 55 | Ideo exaudisti vocem deprecationis meae, dum clamarem ad te. |
| 56 | Diligite Dominum, omnes sancti eius: quoniam veritatem requiret [Ms. requirit] Dominus, et retribuet his qui abundanter faciunt superbiam. |
| 57 | Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes, qui speratis in Domino [Ms. Dominum]. |