Hieronymus, Hebraicae Quaestiones in Genesim, 13

monumenta.ch > Hieronymus > 13
Hieronymus, Hebraicae Quaestiones in Genesim, XII <<< >>> XIV

Hieronymus, Hebraicae Quaestiones in Genesim, CAPUT XIII

1	(Vers. 4.) Et ascendit Abram ex Aegypto ipse et uxor eius, et omnia quae illius erant: et Lot cum eo in desertum. Erat autem Abram dives valde in pecore, et argento, et auro: et abiit unde venit in desertum usque Bethel. Pulchre de Aegypto liberatus ascendisse dicitur. Sed occurrit huic sensui illud, quod sequitur: quomodo potuerit exiens de Aegypto fuisse dives valde? Quod solvitur illa Hebraica veritate, in qua scribitur: Abram gravis vehementer, hoc est, βαρύς σφόδρα: Aegypti enim pondere gravabatur. Et licet videantur esse divitiae pecoris, auri, et argenti, tamen si Aegyptiae sunt, viro sancto graves sunt. Denique, non ut in Septuaginta legimus, Abiit unde venerat in desertum usque Bethel: sed sicut in Hebraeo scriptum est: Abiit itinere suo per Austrum usque Bethel. Idcirco profectus de Aegypto est, ut non desertum ingrederetur, quod cum Aegypto reliquerat: sed ut per Austrum, qui Aquiloni contrarius est, veniret ad domum Dei, ubi fuerat tabernaculum eius in medio Bethel et Ai [Al. Gai].
2	(Vers. 13.) Et viri Sodomorum mali et peccatores in conspectu Dei vehementer. [Est autem in Hebraico , ladonai, Deo, quod Septuaginta ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, in conspectu Dei interpretantur: superflue, ut Hieronymus iudicat. Est enim ille, quemadmodum Martianaeo notatum est, Hebraicae linguae idiotismus, qui locum tenet superlativi, ut peccatores Deo idem sit ac peccatores nequissimi. Vid. eumdem Martian. in Notis prolixioribus in hunc locum.] Superflue hic in Septuaginta Interpretibus additum est, in conspectu Dei, siquidem Sodomorum coloni apud homines [Al. omnes], mali et peccatores erant. Ille autem dicitur in conspectu Dei peccator, qui potest apud homines iustus videri, quomodo de Zacharia et Elizabeth in praeconio ponitur, quod fuerint iusti ambo in conspectu Dei [Luc. I, 6]. Et in Psalterio dicitur: Non iustificabitur in conspectu tuo omnis vivens [Ps. CXLII, 2].
3	(Vers. 14 et 15.) Leva oculos tuos, et vide a loco, in quo tu nunc es ad Aquilonem, et ad austrum, et ad orientem, et ad mare: quia omnem terram, quam tu vides, tibi dabo eam et semini tuo. Quatuor climata mundi posuit, orientem et occidentem, septentrionem et meridianum. Quod autem in omnibus Scripturis legitur, hic semel dixisse sufficiat, mare semper pro occidente poni: ab eo quod Palaestinae regio ita sita sit, ut mare in occidentis plaga habeat.