monumenta.ch > Hieronymus > 43
Hieronymus, Epistulae, 2, 42. AD MARCELLAM. <<<     >>> 44. AD MARCELLAM.

Hieronymus, Epistulae, 2, 43[Alias 18 Scripta circa an. 385.]. [Consule chronicas posteriores Notas in Praefatione ad Epist. XXXIV.] AD MARCELLAM.

1 [Marcellam hortatur, ut Roma relicta, se rus conferat: per contentionem ostendens, et quantum habeat Roma molestiarum, et quantum commoditatum solitudo.]
Ambrosius, [Hic «primum Marcionites, deinde ab Origene correctus, Ecclesiae diaconus, et confessionis Dominicae gloria insignis» dicitur in Catalogo Script. Eccles. c. 56; et cum eius «industria, sumptu, et instantia infinita Origenes dictaverit volumina,» eius ἐργοδιώκτης, sive operum impulsor audiit. Videtur autem memoriae lapsu peccare Hieron. cum Ambrosio illam epistolam adscribit, de improbo Origenis labore, cum e contrario ipsius Adamantii exstet fragmentum epistolae ad quemdam de Ambrosio id perhibens. At vereor ne falso inscribatur.] quo chartas, sumptus, notarios ministrante, tam innumerabiles libros vere Adamantius, et Chalcenterus noster explicavit in quadam Epistula, quam ad eumdem de Athenis scripserat, refert, nunquam se cibum Origene praesente sine lectione sumpsisse; nunquam inisse somnum, nisi unus e fratribus sacris litteris personaret. Hoc diebus egisse et noctibus, ut et lectio orationem exciperet, et oratio lectionem.2 Quid nos ventris animalia tale unquam fecimus? quos si vel secunda hora legentes invenerit, oscitamus: manu faciem defricantes, continemus stomachum; et quasi post multum laborem mundialibus [Mss. quidam ac vetus edit. post multum laborem labimur, et mundialibus, etc.] rursum negotiis occupamur. Praetermitto prandia, quibus mens onerata premitur. Pudet dicere frequentiam salutandi, qua aut ipsi quotidie ad alios pergimus, aut ad nos venientes [Al. haberi notat Gravius exteros.] caeteros exspectamus. Deinceps itur in verba, sermo teritur, lacerantur absentes, vita aliena describitur, et mordentes invicem, consumimur ab in vicem. Talis nos cibus occupat et dimittit. Cum vero amici recesserint, ratiocinia supputamus. Nunc ira personam leonis nobis inducit [al. imponit]: nunc cura superflua in annos plurimos duratura praecogitat. Nec recordamur Evangelii, dicentis: 'Stulte, hac nocte auferent animam tuam a te: quae autem praeparasti cuius erunt?'[Luc. 12. 20.] Vestes non ad usus tantum, sed ad delicias conquiruntur. Ubicumque compendium est, volocior pes, citus sermo, auris attentior. Si damnum (ut saepe in re familiari accidere solet) fuerit nuntiatum, vultus moerore deprimitur. Laetamur ad nummum, [Victorius, aliique edit vetustiores amisso obolo; sed priorem vocem Mss. ignorant.] obolo contristamur. Unde cum in uno homine animorum tam diversa sit facies, Propheta Dominum deprecatur, dicens: 'Domine, in civitate tua imaginem eorum dissipa'[Ps. 72. 20]. Cum enim ad imaginem et similitudinem Dei conditi simus, ex vitio nostro personas nobis plurimas superinducimus. Et quomodo in theatralibus scenis unus atque idem histrio, nunc Herculem robustus ostendit, nunc mollis in Venerem frangitur, nunc tremulus in Cybelem: ita et nos (qui si de mundo non essemus, odiremur a mundo) tot habemus personarum [Martinaeus nullo, aut Hieronymi menti contrario sensu, tot habemus peccatorum similitudines, etc. Reposuimus personarum ex aliis editis ac Mss.] similitudines, quot peccata.3 Quapropter quia multa iam vitae spatia transmisimus fluctuando, et navis nostra nunc procellarum concussa turbine, nunc scopulorum illusionibus perforata est [al. perturbata], cum primum licet, quasi portum quemdam secreta ruris intremus. Ibi cibarius panis, et olus nostris manibus irrigatum, et lac deliciae rusticanae, viles quidem, sed innocentes cibos praebent [al. praebeant]. Ita viventes, non ab oratione somnus, nec saturitas a lectione revocabit. Si aestas est, secretum arboris umbra praebebit. Si autumnus, ipsa aeris temperies, et strata subter folia, locum quietis ostendent. Vere ager floribus pingitur, et inter querulas aves, Psalmi dulcius cantabuntur. Si frigus fuerit et brumales nives, ligna non coemam, et calidius vigilabo, vel dormiam. Certe quod sciam, vilius non algebo. Habeat sibi Roma suos tumultus, arena saeviat, circus insaniat, theatra luxurient, et quia de nostris dicendum est, matronarum quotidie visitetur senatus. Nobis adhaerere Domino bonum est, et ponere in Domino Deo spem nostram [Psal: 72]: ut cum paupertatem istam coelorum regna mutaverint, crumpamus in vocem: 'Quid enim mihi est in coelo, et a te quid volui super terram?' Quo scilicet cum tanta reperiamus in coelo, parva et caduca quaesisse nos doleamus in terra [Heic in antiquis editt. elogium Bethel, cuius initium, Verum ut ad villulam Christi, eiusque cum Roma comparatio, usque ad haec, ut vulgo dicitur amatoriae cantiones, adsuuntur: quae totidem verbis in ea quam paulo post subdemus Paulae, et Eustochii ad Marcellam epist. 46. habentur, nec dubium est, inde ob argumenti similitudinem translata.]. Vale.
Hieronymus HOME

bnf11864.91 bsb4610.256