monumenta.ch > Hieronymus > 6
Hieronymus, Epistulae, 1, 5 AD FLORENTIUM. <<<     >>> 7. AD CHROMATIUM, IOVINUM, ET EUSEBIUM.

Hieronymus, Epistulae, 1, 6[Alias 73. scripta anno 374.]. AD IULIANUM [Hunc Iulianum Aquileia Diaconum miro consensu faciunt Mss. omnes. Nullus autem dubitat, quin idem sit, cuius monitis sororis suae conversionem acceptam refert Hieronymus sequenti ad Chromatium epistola: unde non longe a S. Doctoris patria eum abfuisse colligitur. Atque adeo Aquileiae fuisse, verosimillimum est, quidquid ea de causa, quod abs Hieronymi patria longius Aquileia distare videretur, mihi olim scrupuli iniectum sit, ut Aquileiae (quod nomen Mss. omnes addunt) reticuerim. Reveritus nempe sum auctoritatem P. de Rubeis, cui in Monum. Eccles. Aquil. pag. 78. dicitur illa omnium Mss. mendosa fortasse lectio. Tam alte illi infixum est animo Hieronymi patriam Aquileia abesse, ut illius sororis conversioni facile incumbere Iulianus non potuisset. Ostendimus nos econtrario, commodum id illi fuisse, nimirum ob loci vicinitatem. Consule quam scripsimus Vitam S. Doctoris.] AQUILEIAE DIACONUM

1 [Excusat se apud Iulianum de silentio litterarum, et cum, eo primum nuntiante, intellexisset, sororem suam in eo permanere quod coeperat, rogat ut de eius proposito crebris ad se litteris laetiorem faciat; addens se obtrectatorem suum interea despicere.]
Antiquus sermo est [Aristotelis apud Laertium.]: Mendaces faciunt, ut nec sibi vera dicentibus credatur: quod mihi a te, ego obiurgatus de silentio litterarum, accidisse video. Dicam, saepe scripsi, sed negligentia baiulorum fuit? Respondebis: omnium non scribentium vetus ista excusatio est. Dicam, non reperi qui epistulas ferret? Dices, hinc istuc [al. illinc] isse quam plurimos. Contendam, me etiam his dedisse? At illi, quia non reddiderunt, negabunt: et erit inter absentes incerta cognitio. Quid igitur faciam? Sine culpa veniam postulabo, rectius arbitrans, pacem loco motum petere, quam aequo gradu certamina concitare: quanquam ita me iugis tam corporis aegrotatio, quam animae aegritudo consumpsit, ut morte imminente, nec mei pene memor fuerim. Quod ne falsum putes [Tota haec pericope, oratorio more post argumenta testes vocabo, abest a Veronensi Ms.], oratorio more, post argumenta testes vocabo. Sanctus frater Heliodorus hic adfuit, qui cum mecum eremum vellet incolere, meis sceleribus fugatus abscessit. Verum omnem culpam praesens verbositas excusabit. Nam, ut ait Flaccus in satyra: 'Omnibus hoc vitium est cantoribus inter amicos,' rogati ut nunquam cantent, Iniussi nunquam desistant' [Horat. lib. 1, Carm. Sat. 3]: ita te deinceps fascibus obruam litterarum, ut econtrario incipias rogare, ne scribam. Sororem meam, filiam in Christo tuam, gaudeo, te primum nuntiante, in eo permanere, quod coeperat. Hic enim ubi nunc sum, non solum quid agatur in patria, sed an ipsa patria perstet, ignoro. Et licet me sinistro [Mss. atque excusi vetustiores, Hiberia excetrarum ore, vel more. Porro Iberae excetrae nomine pessimum hominis monstrum sugillat, sive is Lupicinus Episcopus, sive quis alius fuerit, non enim quod Iberum vocet, Hispanum hominem comminisci necesse est, aut verosimile. Paulo post Deum pro meum placuit legere concinniori sensu, ac faventibus Mss.] Ibera excetra ore dilaniet, non timebo hominum iudicium, habiturus iudicem Deum: iuxta illud quod quidam ait: 'Si fractus illabatur orbis, impavidum ferient ruinae' [Horat. l. 3. carm. Od. 3.]. Quapropter quaeso ut Apostolici memor praecepti, quo docet opus nostrum permanere debere [1. Cor. 3]; et tibi a Domino praemium in illius salute pares, et me de communi in Christo gloria crebris reddas sermonibus laetiorem.
Hieronymus HOME

bsb4610.59