Hieronymus, Dialogus contra Pelagianos, LIBER TERTIUS., 15.
| 1 | Ex Oratione Dominica. |
| 2 | - Sic docuit Apostolos suos, ut quotidie in corporis illius sacrificio credentes audeant loqui: Pater noster, qui es in coelis, sanctificetur nomen tuum (Matth. VI, 9). |
| 3 | Illi nomen Dei, quod per se sanctum est, in se sanctificari cupiunt; tu dicis: « Nosti, Domine, quam sanctae, et quam innocentes, et quam purae manus meae sint. |
| 4 | » Illi inferunt: Adveniat regnum tuum: spem regni futuro tempore praestolantes, ut regnante Christo, nequaquam regnet peccatum in mortali eorum corpore, iunguntque: Fiat voluntas tua, sicut in coelo et in terra, ut imitetur Angelos humana fragilitas, et voluntas Domini compleatur in terra. |
| 5 | Tu dicis: « Potest homo si voluerit omni carere peccato. |
| 6 | » Panem quotidianum, sive, super omnes substantias, venturum Apostoli deprecantur, ut digni sint assumptione corporis Christi. |
| 7 | Et vos per nimiam sanctitatem, securamque iustitiam audacter vobis coelestia dona vendicatis. |
| 8 | Sequitur: Dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris. |
| 9 | De baptismatis fonte surgentes, et regenerati in Dominum Salvatorem, impleto illo, quod de se scriptum est: Beati quorum remissae sunt iniquitates, et quorum tecta sunt peccata (Ps. XXXI, 1), statim in prima communione corporis Christi dicunt: Et dimitte nobis debita nostra, quae illis fuerant in Christi confessione dimissa; et tu arrogans et superbus de sanctarum puritate manuum, et munditia eloquii gloriaris. |
| 10 | Quamvis sit hominis perfecta conversio, et post vitia atque peccata virtutum plena possessio, numquid possunt sic esse sine vitio, quomodo illi, qui statim de Christi fonte procedunt? Et tamen iubentur dicere: Dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris (Matth. VI, 13): non humilitatis mendacio, ut tu interpretaris, sed pavore fragilitatis humanae suam conscientiam formidantis. |
| 11 | Illi dicunt: Ne nos inducas in tentationem, tu cum Ioviniano loqueris, eos qui plena fide baptisma consecuti sunt, tentari ultra, et peccare non posse. |
| 12 | Ad extremum inferunt: Sed libera nos a malo. |
| 13 | Quid precantur a Domino, quod habent in liberi arbitrii potestate? O homo, nunc mundus factus es in lavacro, et de te dicitur: Quae est ista, quae ascendit dealbata, innitens super fratruelem suum? ut lota quidem sit, sed custodire non valeat puritatem, nisi a Domino Deo sustentetur. |
| 14 | Quomodo cupis Dei misericordia liberari, qui paulo ante liberatus es a peccatis? nisi hac ratione qua diximus, ut cum omnia fecerimus, nos inutiles esse fateamur. |