Hieronymus, Dialogus contra Pelagianos, LIBER SECUNDUS., 26.
| 1 | Ex Ieremia. |
| 2 | - Ieremiam prophetam breviter percurrentes, sensu magis quam sermone carpamus. |
| 3 | Circuite, inquit, in exitibus Ierusalem, et quaerite in plateis eius sicubi reperire poteritis virum, qui iuxta iustitiam vivat et fidem, et ero propitius propter eum (Ierem. V, I). |
| 4 | Quamvis enim dicant: Vivit Dominus, fraudulenter iurant, et hoc ipsum in mendacio. (Ierem. VII, 8, 9). |
| 5 | Refutat peccatorum sacrificia: vescendas detrahit offerentibus hostias, dicens se non mandasse patribus eorum, quando eduxit eos de terra Aegypti, ut offerrent huiusmodi sacrificia. |
| 6 | Non enim voluntate, sed idolorum comparatione mandavit, malens sibi offerri victimas, quam daemonibus. |
| 7 | Omnes recesserunt ab eo, nullus est qui loquatur bona, et agat poenitentiam de peccatis suis. |
| 8 | Sequuntur proprias voluntates, quasi equus promptus ad praelium. |
| 9 | Intendunt linguam suam quasi arcum: mentiuntur omnia, et non est in eis veritas. |
| 10 | Amicorum quoque cavendas insidias praecipit, et nulli credere proximorum. |
| 11 | Singulos enim insidiari amicis, et fratrem a fratre decipi, et hoc facere non naturae malo, sed propria voluntate: quia docuerunt linguam suam mendacium, et proni feruntur ad iniustitiam. |
| 12 | Si Aethiops, ait, mutaverit pellem suam, et pardus varietatem suam, et vos poteritis facere bonum, cum didiceritis mala (Ierem. XIII, 23). |
| 13 | Ergo pellis Aethiopica et pardorum varietas, disciplinae est, non naturae, quae docetur et discitur: tamen auferri non potest vitium inoliti mali, nisi per eum, cui omnia possibilia sunt. |