Hieronymus, Dialogus contra Pelagianos, LIBER SECUNDUS., 18.
| 1 | Sequitur: Tempora, inquit, ignorantiae respiciens Deus, nunc praecepit hominibus ubique poenitentiam agere (Act. XVII, 30). |
| 2 | Significanter praeterita in Lege tempora, tempora ignorantiae demonstravit. |
| 3 | Rursum ait: Veniam ad vos, Deo volente. |
| 4 | Cur interposuit voluntatem Dei, si habebat sui arbitrii potestatem? Iacobus Apostolus: Si quis, ait, servaverit totam legem, offenderit autem in uno, reus est omnium factus (Iacob. II, 10). |
| 5 | Quis nostrum in nullo aliquando peccavit? Si autem peccavit (quod negari non potest) et per unum peccatum, omnium est reus peccatorum, non suis viribus, sed Dei misericordia salvatur. |
| 6 | Si quis in verbo non peccavit, hic perfectus est vir (Iacob. III, 2). |
| 7 | Si aliquando in sermone peccasti, ubi est apud te praesumpta perfectio, maxime cum sequatur: Linguam autem hominum nullus potest domare, incontinens malum, plena veneni mortiferi (Ibid., 8). |
| 8 | Rogo te ut mihi respondeas, si lingua incontinens est malum, et plena veneni mortiferi, et nullus potest domare linguam mortalium, et tanti criminis reus es, ubi in perpetuum peccatorum fuga? |