Hieronymus, Dialogus contra Pelagianos, LIBER SECUNDUS., 3.
| 1 | Ex cuius persona Paulus locutus sit aliudque eius testimonium. |
| 2 | - A. Parum mihi tollis, ut totum tribuas. |
| 3 | Ego enim unum hominem, licet Apostolum, intelligo [Al. intelligebam] subiacere peccato, tu totum humanum genus asseris. |
| 4 | Quod si verum est in genere, tenemus et speciem. |
| 5 | Nam et Apostolus homo est; et si homo est, vel de aliis, vel de se quasi homo loquitur: Miser ego homo, quis me liberabit de corpore mortis huius? Et: Quoniam non habitat in me, hoc est, in carne mea, bonum (Rom. VII, 24). |
| 6 | Corruptibile enim corpus aggravat animam, Deprimit terrena habitatio sensum multa curantem (Rom. IX, 15). |
| 7 | C. Sic loqueris, quasi ego hoc ex persona generis humani accipiam, et non ex persona peccatoris [Al. peccatorum] A. Et quis tibi hoc concedet, ut ex persona peccatoris hoc loquatur Apostolus? Si enim ex persona peccatoris hoc accipis, debebat dicere: Miser ego peccator, et non, miser ego homo. |
| 8 | Homo quippe naturae est, peccator voluntatis. |
| 9 | Nisi forte et illud, quod scriptum est: Vanitas vanitatum et omnia vanitas (Eccles. I, 2), ad peccatores refertur, et non ad omnes homines. |
| 10 | Et iterum: Verumtamen in imagine perambulabat homo (Ps. XXXVIII, 7); ac deinde: Homo vanitati assimilatus est, dies eius velut umbra pertranseunt (Ps. CXLIII, 4). |
| 11 | Si hoc Pauli testimonio non moveris, audi aliud eiusdem cui contradicere non potes: Nihil mihi conscius sum, et caetera (I Cor. IV, 4). |
| 12 | Mire: nec meipsum iudico: nihil mihi conscius sum, nec tamen in hoc iustificatus sum. |
| 13 | Qui hoc dicebat, nullius utique peccati sibi conscius erat. Sed quia legerat, Delicta quis intelligit (Ps. XVIII, 13)? Et: Sunt viae quae videntur viro iustae, novissima autem earum respiciunt in profundum inferni (Prov. XIV, 12). |
| 14 | Et iterum: Omnis vir videtur sibi iustus, Deus autem corda hominum dirigit (Prov. XXI, 4); idcirco temperabat sententiam, ne forte per ignorantiam deliquisset, maxime cum Scriptura testetur: Est iustus, qui perit in iustitia sua (Eccl. VII, 16). |
| 15 | Et alibi: Iuste quod iustum est sectaberis (Deut. XVI, 20), ne opinione veritatis a iustitia declinemus, recordantes Saulis et Agag. |