Hieronymus, Dialogus contra Pelagianos, LIBER PRIMUS., 24.
| 1 | Deus potest servare hominem sine peccato. |
| 2 | - C. Si non potest homo esse sine peccato, quomodo Iudas scribit Apostolus: Ei autem qui potens est vos conservare sine peccato, et constituere ante conspectum gloriae suae immaculatos (Iud. I, 24)? Quo testimonio comprobatur posse hominem esse sine peccato, et maculam non habere. |
| 3 | A. Non intelligis, quae proposueris. |
| 4 | Neque enim homo potest esse sine peccato, quod tua habet sententia; sed potest, si voluerit Deus, hominem servare sine peccato, et immaculatum sua misericordia custodire. |
| 5 | Hoc et ego dico, quod Deo cuncta possibilia sunt. |
| 6 | Homini autem non quidquid voluerit possibile est; et maxime id esse, quod nullam legeris habere creaturam. |
| 7 | C. Non dico hominem esse sine peccato, quod tibi forsitan possibile videtur; sed posse esse si velit. |
| 8 | Aliud est enim esse, aliud posse. |
| 9 | Esse, quaerit exemplum; posse, ostendit imperii veritatem. |
| 10 | A. Nugaris, nec meministi illius proverbii: « Actum ne agas; et in eodem coeno volutaris, immo laterem lavas. |
| 11 | » Pro quo nihil aliud audies, nisi hoc, quod omnibus patet: rem te velle firmare, quae nec est, nec fuit, et forsitan nec futura est. |
| 12 | Atque ut ipso verbo utar, et stultitiam ἀσυστάτου [Mss. asystatae] ( non consistentis ) argumentationis ostendam, esse posse, te aio dicere, quod esse non possit. |
| 13 | Hoc enim, quod proposuisti, posse hominem sine peccato esse si velit, aut verum est, aut falsum est. |
| 14 | Si verum est, ostende quis fuerit: si falsum; quidquid falsum est, numquam fieri potest. |
| 15 | Verum haec quasi explosa taceantur, et in scriniolis vestris tantum mussitent, publicam faciem formidantia. |