| 1 | Ab obscuris ad obscuriora [Al. obscura] transimus, et cum Moyse ingredimur in nubem et caliginem [Exod. XXXIV]. Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum Dei [Ps. XLI, 8]; et gyrans gyrando vadit spiritus, et in circulos suos revertitur [Eccl. I, 6]: Labyrinthios patimur errores, et Christi caeca regimus filo vestigia. Ad hanc difficultatem urget petasatus libri portitor (Horat. I, epist. 2): Dimidium facti, qui coepit, habet. . . . quanto magis nos qui tertiam partem iam confecimus viae, eodem debemus in reliquis labore sudare, ne perdamus praeterita, et imperfectum opus augeat lectoris desiderium! Itaque, mi Exuperi Papa venerabilis, adesto praesens orationibus, qui corpore absens es, et impetra a Domino, ut auferatur a facie mea velamen Zachariae, quod ante oculos obtendebatur [Al. appendebatur] Moysi [Exod. XXXI] [II Cor. III], quia fulgorem vultus eius, vulgus ignobile ferre non poterat: ut ego quoque cum David queam dicere: Dominus dabit verbum evangelizantibus virtute multa [Ps. LXVII, 12]. Secundi libri Explanationum in Zachariam istud exordium est, quem tanta celeritate dictamus, ut pene non sit emendandi spatium: dum frater Sisinnius Aegyptum ire festinat, ut odorem bonae fragrantiae, qui a te missus est fratribus, illuc quoque perferat; et nequaquam Aethiopiae flumine, sed Galliarum largissimis aquis rigentur arva sitientia. |