Hieronymus, Commentarii, in Sophoniam, Prologus
| 1 | Antequam Sophoniam aggrediar, qui nonus est in ordine duodecim prophetarum, respondendum videtur his qui me irridendum aestimant, quod [Al. quomodo] omissis viris, ad vos scribam potissimum, o Paula et Eustochium. Qui si scirent Oldam, viris tacentibus, prophetasse, et Debboram iudicem pariter et propheten, hostes Israel, Barac timente, superasse [Iudic. IV]: et Iudith et Esther, in typo Ecclesiae, et occidisse adversarios, et periturum Israel de periculo liberasse: numquam post tergum meum manum curvarent in ciconiam. |
| 2 | Taceo de Anna et Elisabeth, et caeteris sanctis mulieribus, quarum velut siderum igniculos, clarum Mariae lumen abscondit. Ad gentiles feminas veniam, ut et apud saeculi philosophos videant animorum differentias quaeri solere, non corporum. Plato inducit Aspasiam disputantem: Sappho cum Pindaro scribitur, et Alcaeo: Themista inter sapientissimos Graeciae philosophatur: Corneliam Gracchorum, id est, vestram, tota Romanae urbis turba miratur: Carneades eloquentissimus philosophorum, acutissimus rhetorum, qui apud consulares viros et in Academia plausus excitare consueverat, non erubuit in privata domo, audiente matrona, de philosophia disputare. |
| 3 | Quid referam Catonis filiam, Bruti coniugem, cuius virtus facit ne patris maritique constantiam tantopere miremur? Plena est historia tam Graeca quam Latina virtutibus feminarum, et quae integros libros flagitent [Al. flagitet]. Mihi tantum, quia aliud operis incumbit, in fine prologi dixisse sufficiat, Dominum resurgentem primum apparuisse mulieribus [Mat. XXVIII, ] [et Luc.], et apostolorum illas fuisse apostolas, ut erubescerent viri non quaerere, quem iam fragilior sexus invenerat. |