Hieronymus, Commentarii, in Ezechielem, 14, Praefatio
| 1 | Quod in principio templi Ezechielis debui dicere, nunc praepostero ordine in fine dicturus sum, illius versiculi memor (Verg. Aen. 6, 27): | Hic labor ille domus, et inextricabilis error. |
|
| 2 | De quo et in alio loco idem poeta decantat (Verg. Aen. 5, 588): Ut quondam Creta fertur labyrinthus in alta:
Parietibus textum caecis iter, ancipitemque
Mille viis habuisse dolum, qua signa sequendi
Falleret indeprensus, et irremeabilis error. |
|
| 3 | Ita et ego istarum Scripturarum ingressus Oceanum, et mysteriorum Dei, ut sic loquar, labyrinthum, de quo scriptum est: Posuit tenebras latibulum suum; Et: Nubes in circuitu eius [Ps. XVII, 12]: perfectam quidem scientiam veritatis mihi vindicare non audeo, sed nosse cupientibus aliqua doctrinae indicia praebuisse, non meis viribus, sed Christi misericordia, qui errantibus nobis ipse dolos tecti ambagesque resolvit, caeca regens Spiritu sancto vestigia; quem sequentes, ad portum explanationum prophetae Ezechielis pervenire poterimus, in quem extremus, id est, quartus decimus liber est. |
| 4 | Quem si, orante te, virgo Christi Eustochium, ad finem usque perduxero, et Dominus vitae huius concesserit spatium, transibo ad Ieremiam, qui unus nobis remanet prophetarum; cuius interpretatio, mei quidem laboris, et tuarum orationum, sed proprie Christi erit clementiae. |