Gregorius Magnus, Regula pastoralis, SECUNDA PARS. DE VITA PASTORIS., CAPUT II [ Al. XIII]. Ut rector cogitatione sit mundus.
| 1 | Rector semper cogitatione sit mundus, quatenus nulla hunc immunditia polluat, qui hoc suscepit officii, ut in alienis quoque cordibus pollutionis maculas tergat, quia necesse est ut esse munda studeat manus, quae diluere sordes curat: ne tacta quaeque deterius inquinet, si sordida insequens lutum tenet. |
| 2 | Hinc namque per prophetam dicitur: Mundamini qui fertis vasa Domini (Isai. LII, 11). |
| 3 | Domini etenim vasa ferunt, qui proximorum animas ad aeterna sacraria perducendas in suae conversationis fide suscipiunt. |
| 4 | Apud semetipsos ergo quantum debeant mundari conspiciant, qui ad aeternitatis templum vasa viventia in sinu propriae sponsionis portant. |
| 5 | Hinc divina voce praecipitur (Exod. XXVIII, 15), ut in Aaron pectore rationale iudicii vittis ligantibus imprimatur, quatenus sacerdotale cor nequaquam cogitationes fluxae possideant, sed ratio sola constringat; nec indiscretum quid vel inutile cogitet, qui ad exemplum aliis constitutus, ex gravitate vitae semper debet ostendere quantam in pectore rationem portet. |
| 6 | In quo etiam rationali vigilanter adiungitur, ut duodecim patriarcharum nomina describantur. |
| 7 | Ascriptos etenim patres semper in pectore ferre, est antiquorum vitam sine intermissione cogitare. |
| 8 | Nam tunc sacerdos irreprehensibiliter graditur, cum exempla patrum praecedentium indesinenter intuetur, cum Sanctorum vestigia sine cessatione considerat, et cogitationes illicitas deprimit, ne extra ordinis limitem operis pedem tendat. |
| 9 | Quod bene etiam rationale iudicii vocatur, quia debet rector subtili semper examine bona malaque discernere, et quae vel quibus, quando vel qualiter congruant, studiose cogitare; nihilque proprium quaerere, sed sua commoda propinquorum bona deputare. |
| 10 | Unde illic scriptum est: Pones autem in rationali iudicii doctrinam et veritatem, quae erunt in pectore Aaron quando ingredietur coram Domino, et gestabit iudicium filiorum Israel in pectore suo in conspectu Domini semper (Ibid., 30). |
| 11 | Sacerdoti quippe iudicium filiorum Israel in pectore coram Domini conspectu gestare, est subiectorum causas pro sola interni iudicis intentione discutere, ut nihil se ei humanitatis admisceat in hoc quod divina positus vice dispensat, ne correptionis studia privatus dolor exasperet. |
| 12 | Cumque contra aliena vitia aemulator ostenditur, quae sua sunt exsequatur, ne tranquillitatem iudicii aut latens invidia maculet, aut praeceps ira perturbet. |
| 13 | Sed dum consideratur terror eius qui super omnia praesidet, videlicet iudicis intimi, non sine magno regantur timore subiecti. |
| 14 | Qui nimirum timor dum mentem rectoris humiliat, purgat; ne hanc aut praesumptio spiritus levet, aut carnis delectatio inquinet, aut per terrenarum rerum cupidinem importunitas pulvereae cogitationis obscuret: quae tamen non pulsare rectoris animum nequeunt, sed festinare necesse est, ut repugnatione vincantur, ne vitium quod per suggestionem tentat, mollitie delectationis subigat, cumque haec ab animo tarde repellitur, mucrone consensus occidat. |