monumenta.ch > Gregorius Magnus > 14
Gregorius Magnus, Moralia in Iob, 31, XIII . <<<     >>> XV.

Gregorius Magnus, Moralia in Iob, 31, CAPUT XIV [Rec. IX].

1 VERS. 17. Privavit eam Deus sapientia, nec dedit illi intelligentiam.
2 [26. ] Deus obdurat cor, non quia duritiam confert, sed quia exigentibus peccatis, non emollit.---Quamvis aliud sit privare, aliud non dare, hoc tamen repetiit subdendo, Non dedit, quod praemisit, Privavit. Ac si diceret: [Corrupte in Ms. Corb. Germ. et in omnibus fere Ed., quod dixit. Mendum hoc in Edit. Basil. 1514 invenio in caeteris postea retentum. Edit. Paris. 1495 cum Mss. habet optime: quod dixi. Reliqua quae obscuritate laborant sic intellige: quod dixi, privavit, non eo sensu capiendum, quod Deus sapientiam abstulerit (id enim iuste non fieret), sed quod sapientiam non dederit. In Mss. Pratel, Utic., Corb., Germ. Vindoc., legitur: non iuste sapientiam abstulit. Quod etiam optimo sensu potestita intelligi: non dico Deum iuste abstulisse sapientiam, sed iuste denegasse.] Quod dixi, Privavit, non iniuste sapientiam abstulit, sed iuste non dedit. Unde et Pharaonis cor Dominus obdurasse describitur, non quod ipse duritiam contulit, sed quod, exigentibus eius meritis, nulla illud desuper infusi [Norm. et Vindoc., muneris.] timoris sensibilitate mollivit. Sed nunc hypocrita [Exod. VII, 3], quod sanctum se simulat, quod sub imagine boni operis occultat, sanctae Ecclesiae pace premitur, et idcirco ante nestros oculos religionis visione vestitur. Si qua vero tentatio fidei erumpat, statim lupi mens rabida habitu se ovinae pellis exspoliat; quantumque contra bonos saeviat, persequens demonstrat. Unde et recte subditur:
Gregorius Magnus HOME

bke23.55v csg209.197 sbb354.193

© 2006 - 2024 Monumenta Informatik