monumenta.ch > Gregorius Magnus > 2
Gregorius Magnus, Moralia in Iob, 2, I. <<<     >>> III.

Gregorius Magnus, Moralia in Iob, 2, CAPUT II.

1 VERS. 6.---Quadam die cum venissent filii Dei, ut assisterent coram Domino, adfuit inter eos etiam Satan.
2 [2. ] HISTORICUS SENSUS. Quam accurate S. Scriptura facta describat.---Intueri libet quomodo sacra eloquia in exordiis narrationum qualitates exprimant, terminosque causarum. Aliquando namque a positione loci, aliquando a positione corporis, aliquando a qualitate aeris, aliquando a qualitate temporis signant, quid de ventura actione subiiciant. A positione quippe locorum divina Scriptura exprimit subsequentium merita finesque causarum, sicut de Israel dicit quia verba Dei in monte audire non potuit, sed praecepta in campestribus accepit: subsequentem nimirum infirmitatem populi indicans, qui ascendere ad summa non valuit, sed semetipsum in infimis neglecte vivendo laxavit. A positione corporis futura denuntiat, sicut in apostolorum Actibus Stephanus Iesum, qui a dextris virtutis Dei sedet, stantem se vidisse manifestat [Act. VII, 55, 56]. Stare quippe adiuvantis est. Et recte stare cernitur, qui in bello certaminis opitulatur. A qualitate aeris res subsequens demonstratur, sicut evangelista, cum praedicante Domino, nullos tunc ex Iudaea credituros diceret, praemisit dicens: Hiems autem erat [Ioan. X, 22]. Scriptum namque est: [In Rem., Remig., Compend., etc., abundabit iniquitas, et refrigescit, etc., deest quoniam. Unus ex Remig., et Corb., a prima manu, abundavit iniquitas, refrigescit charitas. Corb., a secunda manu, et Germ., abundabit iniquitas, refrigescet.] Quoniam abundabit iniquitas, refrigescet charitas multorum [Matth. XXIV, 12]. Idcirco ergo hiemis curavit tempus exprimere, ut inesse auditorum cordibus malitiae frigus indicaret. Hinc est quod de negaturo Petro praemittitur: Quia frigus erat, et stans ad prunas calefaciebat se [Ioan. XVIII, 18]. Iam namque intus a charitatis calore torpuerat, et ad amorem praesentis vitae, quasi ad persecutorum prunas infirmitate aestuante recalebat. A qualitate quoque temporis finis exprimitur actionis, sicut non rediturus ad veniam, ad traditionis perfidiam nocte Iudas exiisse perhibetur, cum egrediente illo, ab evangelista dicitur: Erat autem nox [Ioan. XIII, 30]. Hinc enim et iniquo diviti dicitur: Hac nocte [Iidem Mss., hac nocte repetunt animam. Ita etiam Lyr. et Big.] repetent animam tuam abs te [Luc. XII, 20]. Anima quippe, quae ad tenebras ducitur, non in die repeti, sed in nocte memoratur. Hinc est quod Salomon, qui sapientiam non perseveraturus accepit, in somnis hanc et nocte accepisse describitur [III Reg. III, 11]. Hinc est quod angeli ad Abraham meridie veniunt; punituri autem Sodomam, ad eam vespere venisse memorantur [Gen. XVIII, 1, 2; XIX, 1]. Quia igitur beati Iob tentatio ad victoriam deducitur, a die coepta perhibetur, cum dicitur:
Gregorius Magnus HOME

bke20.22r bnf2061.21 csg206.69

© 2006 - 2024 Monumenta Informatik