Gregorius Magnus, Epistolae, 9, EPISTOLA XLI. AD IULIANUM SCRIBONEM. Se humanis rationibus a iustitiae zelo non revocari; inquisiturum proinde in Maximum, et iuxta canones laturum sententiam.
| 1 | Gregorius Iuliano scriboni. |
| 2 | Si saecularibus officiis ordo suus et tradita a maioribus disciplina servatur, quis ferat ecclesiasticos ordines temeraria praesumptione confundi, audita negligere, et emendanda non bene remittendo postponere? Et quidem vos bene facitis charitatem diligere, et ad concordiam suadere. |
| 3 | Sed quoniam loci nostri consideratione compellimur ea quae ad nostram notionem pervenerunt minime propter Deum irrequisita relinquere, idcirco veniente Maximo subtiliter ab eo quae de ipso dicta sunt perscrutari curabimus. |
| 4 | Et confidimus de Creatoris nostri custodia quia, cognita veritate, a statu canonum et aequitatis rectitudine, nec gratia cuiusquam nec culpa deflectimur, sed libenter quae congruunt rationi servamus. |
| 5 | Nam si, quod absit, ecclesiasticam sollicitudinem vigoremque negligimus, perdit desidia disciplinam, et animabus profecto fidelium nocebitur, dum talia a suis pastoribus exempla suscipiunt. |
| 6 | Illud autem quod scribitis, quia voluntas palatii et amor ab eo populi non discordet, haec res a iustitiae nos zelo non revocat, nec intentionem nostram facit in requirenda veritate peccando deficere. |
| 7 | Studendum ergo est, fili magnifice, ut amorem sibi Dei quisque conciliet. |
| 8 | Nam sine divina gratia humana dilectio quid dicam in posterum, dum modo quoque apud nos amplius nocet? |