Gregorius Magnus, Epistolae, 5, EPISTOLA XXX. AD SECUNDUM. Pacem cum Agilulpho rege procurare festinet. Marinianum episcopum ad misericordiam in pauperes excitet.
| 1 | Gregorius Secundo servo Dei Ravennae. |
| 2 | Postquam revertens Castorius omnia nobis quae inter vos et Agilulphum regem acta sunt indicavit, ne excusationem contra nos de mora potuisset aliquis invenire, sub omni eum celeritate illuc retransmittendum praevidimus. |
| 3 | Ab eo ergo ea quae sunt agenda cognoscens, esto sollicitus, et omni modo immine ut pax ista debeat ordinari, quia, quantum dicitur, aliqui hoc impedire conantur. |
| 4 | Pro qua re festina strenue agere, ut labor vester sine effectu non valeat remanere. |
| 5 | Nam iam et partes istae, et diversae insulae in gravissunt periculo positae. |
| 6 | Fratrem nostrum Marinianum episcopum (Grat. dist. 86, c. 6) verbis quibus vales excita, quia obdormisse eum suspicor. |
| 7 | Nam venerunt quidam ad me, in quibus erant quidam senes mendicantes, qui a me discussi sunt a quibus et quid acceperint, et per singula retulerunt quanta eis et a quibus in itinere data sint. |
| 8 | Quos dum sollicite de praedicto fratre requirerem quid eis dedisset, responderunt se eum rogasse, sed ab eo se omnino nihil accepisse; ita ut neque panem in via acceperint, cum dare omnibus illi Ecclesiae semper familiare fuit. |
| 9 | Dixerunt enim: Respondit nobis, dicens: Non habeo quod vobis dare possim. |
| 10 | Et miror si is qui vestes habet, argentum habet, cellaria habet, quod pauperibus debeat dare non habet. |
| 11 | Dic ergo ei ut cum loco mutet et mentem (Ibid.). |
| 12 | Non sibi credat solam lectionem et orationem sufficere, ut remotus studeat sedere, et de manu minime fructificare; sed largam manum habeat, necessitatem patientibus concurrat, alienam inopiam suam credat, quia si haec non habet, vacuum episcopi nomen tenet. |
| 13 | Quaedam vero eum per epistolam meam de anima sua admonui, sed nihil mihi omnino respondit, unde credo quia ea neque legere dignatus est. |
| 14 | Pro qua re iam necessarium non fuit ut eum per epistolam meam admonere aliquid debuissem, sed tantum illa scripsi quae in causis terrenis consiliarius dictare potui. |
| 15 | Nam ego ad hominem non legentem fatigari in dictatu non debui. |
| 16 | Tua ergo dilectio secreto ei omnia loquatur, et admoneat qualiter se disponere debeat, ne per praesentem negligentiam, vitam, quod absit, priorem perdat. |