Gregorius Magnus, Dialogi, 4, CAPUT XLVI De quodam sancto viro qui ad mortem veniens expavit.
| 1 | GREGORIUS. Ut asseris ita est, Petre. Sed plerumque de culpis minimis ipse solus pavor egredientes iustorum animas purgat, sicut narrari de quodam sancto viro mecum frequenter audisti. Qui ad mortem veniens vehementer timuit, sed post mortem discipulis in stola alba apparuit, et quam praeclare sit susceptus indicavit. |
| 2 | ΚΕΦΑΛ. ΜΗ′. Περί τινος ἁγίου φοβηθέντος τὸν θάνατον. |
| 3 | ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. Οὕτως ἐστὶ καθὼς εἴρηκας, ὅμως, Πέτρε. Περὶ πταισμάτων ἐλαφροτέρων τὰς τῶν δικαίων ἐξερχομένας ψυχὰς αὐτὸς καὶ μόνος ὁ φόβος καθαίρει, καθὼς παρά τινος ἀκήκοα. Ἔλεγε γὰρ ὅτι ἐν τῷ θανάτω ἐλθὼν, σφόδρα ἐφοβήθη. |
| 4 | Μετὰ δὲ θάνατον τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς ἐν στολῇ λευκῇ φανεὶς, ἐν ποίᾳ λαμπρότητι ὑπῆρχεν ἐμήνυσε. |