Gregorius Magnus, Dialogi, 4, CAPUT XXIII De transitu diaconi Ecclesiae Marsorum.
| 1 | Alius quoque in Marsorum provincia vitae valde venerabilis diaconus fuit; quem inventum Langobardi tenuerunt, quorum unus educto gladio caput eius amputavit. Sed cum corpus eius in terram caderet, ipse qui hunc capite truncaverat, immundo spiritu correptus, ad pedes corruit, et quod amicum Dei occiderit, inimico Dei traditus ostendit. |
| 2 | PETR. Quid est hoc, quaeso te, quod omnipotens Deus sic permittit mori, quos tamen post mortem cuius sanctitatis fuerint, non patitur celari? |
| 3 | ΚΕΦΑΛ. ΚΔ′. Περὶ τῆς τελειώσεως τοῦ ἀπὸ Μάρσης διακόνου. |
| 4 | Ἕτερος πάλιν ἐν τῇ χώρᾳ Μάρσῃ διάκονος, πάνυ τῇ πολιτείᾳ εὐλαβέστατος ὑπῆρχεν. Τοῦτον εὑρόντες οἱ Λογγοβάρδοι, ἐκράτησαν. Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν τὴν μάχαιραν ἑλκύσας, τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀπέτεμεν. |
| 5 | Ὡς δὲ τὸ σῶμα αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν ἐπεσεν, ἐκεῖνος ὁ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀποτεμὼν, ἀκαθάρτω πνεύματι συσχεθεὶς, εἰς τοὺς πόδας τοῦ θανέντος ἔπεσεν, ἵνα δειχθῇ ὅτι δι᾽ ὃν φίλον Θεοῦ ἐφόνευσε, τῷ τοῦ Θεοῦ ἐχθρῷ παρεδόθη. |
| 6 | ΠΕΤΡ. Τί τοῦτο ὑπάρχει, αἰτῶ σε, ὅτι ὁ παντοδύναμος Θεὸς οὕτω παραχωρεῖ ἀποθανεῖν, οὕσπερ μετὰ θάνατον οὐχ ἀνέχεται καλύψαι ποίας ἁγιωσύνης ὑπῆρχον; |