Cassianus, De coenobiorum institutis, 5, CAPUT XL. De pueris qui deferentes ad aegrotantem ficus, non degustatis eisdem, fame in eremo defecerunt.
| 1 | Sed quoniam in loco ubi de ieiuniorum et continentiae rigore dicere aliquid proposuimus, affectio et opera charitatis videntur admixta, rursum ad propositum revertentes, quoddam puerorum aetate, non sensu, factum memorabile opusculo huic inseremus. |
| 2 | Nam cum ultra omnem admirationem ficus quidam de Mareotae Libyae partibus, velut rem ante in loco illo non visam, abbati Ioanni oeconomo in eremo Scythi detulisset, qui dispensationem ipsius ecclesiae temporibus beati Paphnutii presbyteri ab eodem sibi creditam gubernabat: hic confestim eas ad senem quemdam, qui in interioribus deserti mala valetudine laborabat, per duos adolescentulos misit: siquidem decem et octo millibus longe ab ecclesia commanebat. |
| 3 | Qui pomis acceptis, cum ad praedicti senis tenderent cellam, quod ibi perfacile solet etiam senioribus evenire, infusa repente densissima nebula, tramitem recti itineris perdiderunt. |
| 4 | Cumque tota die et nocte discurrentes per aviam eremi vastitatem, nequaquam potuissent aegrotantis cellulam reperire, tam itineris lassitudine, quam inedia sitique confecti, fixis genibus, in orationis officio spiritum Domino reddiderunt. |
| 5 | Qui post haec vestigiorum suorum indiciis diutissime perquisiti, quae in locis illis arenosis tamquam nivibus impressa signantur, donec ea vel levi ventorum flatu tenuis arena discurrens rursus operiat, inventi sunt ficus intactas ut acceperant reservasse: eligentes scilicet animam magis quam fidem depositi prodere, vitamque potius amittere temporalem, quam senioris violare mandatum. |