Cassianus, De coenobiorum institutis, 5, CAPUT XXXVIII. Idem Archebius, manuum suarum labore, matris debitum dissolvit.
| 1 | Operae pretium mihi videtur aliud quoque eiusdem viri charitatis opus memoriae tradere, quo nostrarum partium monachi non solum continentiae rigorem, verum etiam sincerissimum retinere dilectionis affectum, unius eiusdemque viri instituantur exemplo. |
| 2 | Hic namque non ignobili oriundus familia, ad monasterium quod a praedicto oppido ferme quatuor millibus distat, mundi huius ac parentum affectione contempta, a puerilibus annis aufugit. |
| 3 | Ubi ita vitae suae omnem exegit aetatem, ut numquam prorsus per totos quinquaginta annos non solum vicum, ex quo egressus est, nec fuerit ingressus, nec viderit, sed nec cuiusquam quidem feminae, vel ipsius matris suae conspexerit vultum. |
| 4 | Interea pater morte praeventus, centum solidorum debitum reliquit. |
| 5 | Cumque hic esset omni inquietudine penitus alienus, utpote qui universis paternis facultatibus esset extorris, a creditoribus tamen inquietari vehementer comperit matrem. |
| 6 | Tunc hic ab evangelico illo rigore quo antehac in statu prospero parentibus constitutis, nec patrem in terra se notat habuisse, nec matrem, pietatis consideratione mollitus, ita se habere credidit matrem, eique subvenire festinavit oppressae, ut nihil a proposita districtione laxaret. |
| 7 | Intra monasterii namque claustra perdurans, soliti operis pensum sibimet triplicari poposcit. |
| 8 | Et ibi per totum anni spatium diebus pariter noctibusque desudans, debiti modum operis sudore partim [paratum] creditoribus solvens, matrem omni inquietudinis iniuria liberavit; ita eruens eam debiti sarcina, ut nihil de propositi rigore piae necessitatis obtentu pateretur imminui. |
| 9 | Ita districtionem solitam custodivit, ut nequaquam pietatis opus maternis visceribus denegaret, quam pro Christi charitate prius despexerat, pro eius rursus pietate cognoscens. |