| 1 | Vidimus alium in solitudine commorantem, qui numquam se sibi soli indulsisse cibum testatus est; sed etiam si per totos quinque dies ad eius cellulam nullus e fratribus advenisset, refectionem iugiter distulisse, donec sabbato vel dominico die devotae congregationis obtentu procedens ad ecclesiam, peregrinorum quempiam reperisset, quem exinde reducens ad cellulam, consorte eo refectionem corporis non tam suae necessitatis obtentu, quam humanitatis gratia causaque fratris assumeret. |
| 2 | Itaque ut norunt in adventu fratrum indifferenter solvere quotidiana ieiunia, ita discedentibus eis refectionem ob illos indultam continentia maiore compensant, perceptionem cibi parvissimi acriore castigatione non sola panis, sed etiam somni ipsius diminutione durius exigentes. |