Cassianus, De coenobiorum institutis, 5, CAPUT XXI. De interiori monachi pace, et abstinentia spiritali.
| 1 | Non enim est nobis adversarius extrinsecus formidandus; in nobismetipsis hostis inclusus est. |
| 2 | Intestinum in nobis quotidie geritur bellum: devicto eo, omnia quae forinsecus sunt reddentur infirma, ac militi Christi universa pacata erunt et subdita. |
| 3 | Non habebimus adversarium nobis extrinsecus metuendum, si ea quae intra nos sunt spiritui devicta subdantur. |
| 4 | Nec solum nobis istud ieiunium visibilium ciborum ad perfectionem cordis et corporis puritatem sufficere posse credamus, nisi fuerit huic animae quoque ieiunium copulatum. |
| 5 | Habet namque et illa suos noxios cibos, quibus impinguata, etiam sine escarum abundantia, ad luxuriae praerupta devolvitur. |
| 6 | Detractio cibus eius est, et quidem persuavis; ira etiam cibus eius est, licet minime levis; ad horam tamen infelici eam esu pascens, ac pariter lethali sapore prosternens. |
| 7 | Invidia cibus est mentis, virulentis eam succis corrumpens, et prosperitate alieni successus iugiter miseram excruciare non desinens. |
| 8 | Cenodoxia, id est, vana gloria, cibus eius est, qui delectabili eam esca permulcet ad tempus; post vero vacuam omnique virtute spoliatam reddet ac nudam, cunctis eam spiritalibus fructibus sterilem inanemque dimittens: ita ut non solum immanium laborum faciat merita deperire, verum etiam supplicia maiora conquirat. |
| 9 | Omnis concupiscentia et pervagatio cordis instabilis, pastus quidam est animae, noxiis escis eam nutriens, expertem vero coelestis panis ac solidi cibi in posterum derelinquens. |
| 10 | Ab his itaque, quanta nobis est virtus, sacratissimo ieiunio continentes, utilem habebimus commodamque observantiam ieiunii corporalis. |
| 11 | Labor namque carnalis spiritus contritioni coniunctus, acceptissimum Deo sacrificium dignumque sanctitatis habitaculum puris mundisque recessibus exhibebit. |
| 12 | Caeterum si corporaliter ieiunantes perniciosissimis animae vitiis implicemur, nihil nobis proderit carnalis afflictio pretiosiore parte pollutis; per eam scilicet substantiam delinquentibus nobis, qua efficimur habitaculum Spiritus sancti. |
| 13 | Non enim tam corruptibilis caro, quam cor mundum habitaculum Deo templumque Spiritus sancti efficitur. |
| 14 | Oportet ergo, exteriore homine ieiunante, interiorem quoque similiter a cibis noxiis temperare: quem praecipue exhiberi mundum Deo, ut hospitem in se Christum recipere mereatur, beatus Apostolus monet his verbis: In interiore, inquiens, homine habitare Christum per fidem in cordibus vestris (Ephes. III). |