| 1 | Et cum tantos unusquisque eorum quotidie de opere ac sudore proprio reditus conferat monasterio, ut ex his sustentare non solum suam valeat parcitatem, verum etiam usibus possit exuberare multorum: in nullo tamen inflatur, nec sibi de tanto operis sui quaestu ac sudore blanditur; sed praeter duo paxamacia quae tribus vix denariis ibidem distrahuntur, nihil sibimet amplius unusquisque praesumit. |
| 2 | Inter quos nullum peculiare opus (quod pudet dicere, quodque in nostris monasteriis utinam fieri nesciremus), non dicam effectu, sed ne cogitatione quidem ab aliquo penitus affectatur. |
| 3 | Cumque totam enthecam coenobii suam credat esse substantiam, cunctisque rebus ut omnium dominus omnem curam sollicitudinemque dependat; ad retinendam nihilominus arreptae nuditatis virtutem, quam studet ad finem usque perfecte atque inviolabiliter custodire, ita semetipsum a cunctis extraneum, et ex omnibus iudicat alienum, ut tamquam peregrinum se gerat, et incolam istius mundi, alumnumque se potius monasterii reputet, ac ministrum, quam dominum cuiuscumque rei praesumat. |