Cassianus, De coenobiorum institutis, 2, CAPUT XV. Qua lege modestiae post orationum missam unusquisque ad suam cellulam redeat, et cui subdatur increpationi is qui aliter fecerit.
| 1 | Finitis itaque psalmis, et quotidiana congregatione, sicut superius commemoravimus, absoluta, nullus eorum vel ad modicum subsistere, aut sermocinari audet cum altero: sed ne quidem per totum diei spatium e cella sua progredi, aut deserere opus quod in ea solitus est exercere, praesumit, nisi forte cum fuerint ad officium necessarii cuiusque operis evocati. |
| 2 | Quod ita explent fores egressi, ut nulla inter eos sermocinatio penitus conseratur. |
| 3 | Sed sic unusquisque opus exsequitur iniunctum, ut psalmum vel scripturam quamlibet memoriter recensendo, non solum conspirationi noxiae, vel consiliis pravis, sed nec otiosis quidem colloquiis, ullam copiam vel tempus impartiat, oris pariter et cordis officio in meditatione spiritali iugiter occupato. |
| 4 | Summa namque observantia custoditur, ne quisquam cum alio, ac praecipue iuniores [Al. iuniore], vel ad punctum temporis pariter substitisse, aut uspiam secessisse, vel manus suas invicem tenuisse deprehendantur. |
| 5 | Si qui vero contra huius regulae disciplinam, reperti fuerint aliquid ex his quae interdicta sunt, admisisse, ut contumaces, ac praevaricatores mandatorum, non levis culpae rei pronuntiati, suspicione etiam coniurationis, pravique consilii carere non poterunt. |
| 6 | Quam culpam nisi in unum cunctis fratribus congregatis publica diluerint poenitentia, orationi fratrum nullus eorum interesse permittitur. |