Cassianus, De coenobiorum institutis, 2, CAPUT XI. Qua disciplina apud Aegyptios psalmi dicantur.
| 1 | Et idcirco ne psalmos quidem ipsos, quos in congregatione decantant, continuata student pronuntiatione concludere: sed eos pro numero versuum duabus vel tribus intercisionibus cum orationum interiectione divisos distinctim, particulatimque consummant. |
| 2 | Non enim multitudine versuum, sed mentis intelligentia delectantur; illud tota virtute sectantes: Psallam spiritu, psallam et mente (I Cor. XIV). |
| 3 | Ideoque utilius habent decem versus cum rationabili assignatione cantari, quam totum psalmum cum confusione mentis effundi. |
| 4 | Quae nonnumquam pronuntiantis festinatione generatur, dum residuorum psalmorum qui decantandi sunt, modum numerumque considerans, non distinctionem sensuum audientibus studet pandere, sed ad finem synaxeos properat pervenire. |
| 5 | Denique si quispiam iuniorum, vel pro fervore spiritus, vel pro eo quod necdum institutus est, coeperit modum decantationis excedere, psallentis progressio senioris interdicitur [Forte interciditur] plausu, quem dans manu sua in sedili quo sedet, cunctos facit ad orationem consurgere, illud omnibus modis providens, ne quod sedentibus taedium generetur prolixitate psalmorum, qua [Forte quo vel ne] is qui decantat, non modo per seipsum intelligentiae fructum amittat, sed etiam per illos incidat detrimentum, quos fastidium synaxeos nimietate sua fecit incurrere. |
| 6 | Illud quoque apud eos omni observantia custoditur, ut in responsione Alleluia nullus dicatur psalmus, nisi is, qui in titulo suo Alleluia inscriptione praenotatur. |
| 7 | Praedictum vero duodenarium psalmorum numerum ita dividunt, ut si duo fuerint fratres, senos psallant; si tres, quaternos; si quatuor, ternos. |
| 8 | Quo numero numquam minus in congregatione decantant; ac proinde quantalibet multitudo convenerit, numquam amplius psallunt in synaxi, quam quatuor fratres. |