| 1 | Romae Fabiani episcopi, qui cum quatuordecim annos, menses undecim, dies duodecim Ecclesiae praeesset, passus est martyrium, tempore Decii, et in coemiterio Callisti sepultus. Hic regiones divisit diaconibus, et fecit septem diaconos, qui septem notariis praeeminerent, ut gesta martyrum in integrum colligerent. Eodem die sancti Sebastiani martyris, qui in tantum carus erat Diocletiano et Maximiano imperatoribus, ut principatum ei primae cohortis traderent. Quem Diocletianus ubi Christianum cognovit, iussit ligari in medio campo, quasi signum ad sagittam, et sagittari a militibus. Qui cum sagittis plenus, quasi hericius staret, putantes eum mortuum, abierunt. Nocte autem veniens quaedam mulier, nomine Hirene, tollere corpus, invenit eum vivum, et adduxit in domum suam, et curam eius egit; qui ubi convaluit, multos in fide confortavit, nec mora, ipsis imperatoribus apparens, hos prout digni erant, corripuit. Tunc iussit eum Diocletianus in hippodromum palatii duci, et fustigari donec deficeret; quem mortuum, in cloacam maximam miserunt. Sed ille apparuit in somnis sanctae matronae Lucinae, dicens, iuxta Circum invenies corpus meum pendens in unco, hoc sordes non tetigerunt; et dum levaveris, perduces ad Catacunbas, et sepelies me in crypta, iuxta vestigia apostolorum; quae ipsa nocte veniens cum servis, totum ita complevit. |