Beda Venerabilis, Historia Ecclesiastica Gentis Anglorum, 3, 18

monumenta.ch > Beda Venerabilis > 18
Beda, Historia Eccl. Gentis Anglorum, 3, XVII. Ut apposta ecclesiae cui idem accumbens obierat, ardente caetera domo, flammis absumi nequiverit; et de interna vita eius . <<< >>> XIX. Ut Furseus apud Orientales Anglos monasterium fecerit; et de visionibus vel sanctitate eius, cui etiam caro post mortem incorrupta testimonium perhibuerit.

Beda Venerabilis, Historia Ecclesiastica Gentis Anglorum, 3, CAPUT XVIII. De vita vel morte religiosi regis Sigbercti.

1	His temporibus [DCXXX] regno [Orientalium Anglorum. Finita conversionis Nordanhymbrorum historia sub regibus Aeduino, Osualdo, Osuio et Osuino a II, 15, ad hoc usque caput, resumit iam Beda quod restabat de conversione Orient. Anglorum.] Orientalium Anglorum (Vid. lib. II, c. 15, not.), post Earpualdum Redualdi successorem, Sigberct frater eius praefuit, homo [Bonus. In II, 15, doctissimus dicitur, utpote qui in Gallia doctorum conversatione familiariter usus erat, et mutuas cum Desiderio Cadurcensi episc. litteras scripsit, quae, secundum Pitsaeum, apud Helvetios in monast. sancti Galli exstare dicuntur.] bonus ac religiosus: qui dudum in Gallia, dum [Inimicitias. Fuit enim Sigberct frater tantum uterinus Earpualdi, et per invidiam a Vitrico rege in exsilium actus.] inimicitias Redualdi fugiens exularet, lavacrum baptismi percepit, et patriam reversus, ubi regno potitus est, mox ea quae in Galliis bene disposita vidit imitari cupiens, instituit [Scholam. Plures hic ponunt scholas historici W. Malm., Flor., Hunt, per loca, opportunis locis. Sed Beda de una tantum loquitur, in qua coepta fuit scholarum institutio, et in qua eminentior apparuit. De his vide pauca in append., n. 15] scholam in qua pueri literis erudirentur: iuvante se episcopo Felice quem de Cantia acceperat, eisque paedagogos ac magistros iuxta morem Cantuariorum praebente.
2	Tantumque rex ille caelestis regni amator factus est, ut ad ultimum relictis regni negotiis [DCXXXIV], et cognato suo Ecgrice [Al., Ecgrico] commendatis, qui et antea partem eiusdem regni tenebat, intraret [Monasterium. In Bedrichsuurde hodie Saint-Edmundsbury. THOM. ELIENS., in Vita sanctae Aedildritae.] monasterium quod sibi fecerat, atque accepta tonsura pro aeterno magis regno militare curaret. Quod dum multo tempore faceret, contigit gentem Merciorum duce rege Penda adversus Orientales Anglos in bellum procedere, qui dum se inferiores in bello hostibus conspicerent, rogaverunt Sigberctum ad confirmandum militem secum venire in praelium. Illo nolente ac contradicente, invitum [Al. add. de] monasterio eruentes duxerunt in certamen, sperantes minus animos militum trepidare, minus praesente duce quondam strenuissimo et eximio posse fugam meditari.
3	Sed ipse professionis suae non immemor, dum optimo esse vallatus exercitu, nonnisi virgam tantum habere in manu voluit: occisusque est una cum rege Ecgrice, et cunctus eorum, insistentibus paganis, caesus sive dispersus exercitus.
4	Successor autem regni eorum factus est Anna [DCXXXV], filius Eni, [De Regio genere. Fuit Eni frater Redualdi. EL. UIG. Choronologia.] de regio genere, vir optimus, atque [Optimae sobolis. Vide huius libri caput 7. Nota etiam soboli ibi recitatae additam fuisse Uithbergam quae monasterii Heliensis sanctimonialis erat, et quae, secundum Thomam Eliensem, post interfectionem patris, apud Dyracham solitarie vixit. Filiabus Annae addendi sunt etiam duo filii Alduulfus et Iurminus. IDEM.] optimae genitor sobolis [Al., optimi genitoris soboles], de quibus in sequentibus suo tempore dicendum est: [Qui et ipse. In horum regum successione auctores qui ponunt Earpualdi conversionem, a. 632 et Sigbercti accessum a. 636. Ecgrici etiam, et Annae tempora pro suo modulo postponunt. Nihil hic absolute certum est; ego Bedae rationes, ut maximae auctoritatis, quoad potui, secutus sum.] qui et ipse postea ab eodem pagano Merciorum duce, a quo et praedecessor eius, [Occisus est. Annae caedes secundum historicos incidit in a. 654. Thomas Eliensis, loco citato, n. 7, addit annum regni eius 19. Inde colligere possumus horum regum tempora secundum Bedae methodum. Sigberctus venit a. 630. Egricus circa a. 633 Utrique occisi a. 635. Sepultus est Anna rex apud Bildeburge, ubi et Iurmanus filius, postea ad Bedrichswordam translatus.] occisus est [DCLIV].